De Revisor. Jaargang 2

Anton Korteweg

Een vreemde man

Dwalend op voetbalschoenen en in rood en wit,
straat in straat uit, huilend, verblind: je moet
tegen Benfica in het Parc des Princes
en hebt nog een kwartier, krap- dat gevoel
dat ken je toch? En dat er dan ineens
iemand die ook die kant op moet je bij je naam
roept - Johan dus-; je stapt snel in en droogt
je tranen, hij geeft gas en rijdt
glimlachend de verkeerde kant op -dat gevoel.

Eenzaam

Een knotje, lang en spichtig, schrale borsten,
wratten met haren, bovendien nog bril,
gaf bij ons les in nuttig handwerken;
met hart en ziel kweet zij zich van haar taak.

Wie van ons, dorpsgenoten, echter kon
vermoeden dat, gezeten in de mooie kamer
van 't huisje aan de waterkant - nadat
de schemering gevallen was, het avondbrood
in eenzaamheid genuttigd - dat een vrouw
zich overgaf aan zoete liefdesdromen,
en zich, stevig gearmd, zag wandelen
in 't Berkelaantje, met de nieuwe meester -
zo jong, zo fris, zo knap, zo ongetrouwd.