De Revisor. Jaargang 2
(1975)– [tijdschrift] Revisor, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 33]
| |
Hans TentijeCapaGa naar voetnoot*En riemen, riemen waarop messen leken te zijn aangezet
werden in steeds weer dezelfde, bijna uitgescheurde gaatjes gegespt
kruipen was gaan waar 't bloed van armoe stremde
visioenen verschenen als 't uitvieren van God weet wat voor koorts
en engelen stortten brandend neer of wierpen bommen
als kompakte, inhaleerbare schaduw was er z'n zwart
bij vlagen schrap gezet tussen nog negentiende-eeuwse huizen
als 't zwart van de honger, geloof in de zonde
van verweesde kindergezichten tussen de liefdadigheid van
warme sjaals en veel te grote petten
kijk, dit is de beroemdste foto die hij ooit maakte
van een linkse infanterist die sneuvelt bij Córdova, in '36
z'n vallen is 't losgebarsten sterven, 't wervelende
laatste rotbeetje leven, de krankzinnigmakende gelijktijdigheid daarvan
berghelling en lucht zijn schreeuwend verlaten
dichtgeslagen ogen, de opgestroopte mouw van een wit overhemd
een hand die 't geweer loslaat, van zich afstoot haast
z'n wijde gekreukelde broek en riemen over allebei z'n schouders
riemen en tassen die nu nergens meer voor dienen
zo kraste hij bewogen in emulsie de emotie
mensen kunnen leven op 180 gr. brood per dag
salpeter van vochtige muren krabben om 't als zout te gebruiken
's nachts staren ze in 't donker als kapotgedrukte ontwimperde poppen
vluchtende vrouwen bereiken 't portiek of niet
ze laten grijze vegen na van leegte
dat gebeurde toen - maar hij zocht de herhaling
stierf dezelfde dood als door hem zo vaak betrapt
in al z'n riemen, tassen die 't vallen lichter maakten
opende z'n sluiter zich misschien en was hij voorgoed ontspannen
een indruk van hoogstens wat zachte grond
|
|