De Revisor. Jaargang 2

[p. 29]

Willem Jan Otten

Rups, uit te wissen

Wat rispt hem op, van teen tot top,
dat hij zijn berm verlaat, een tocht
begint die, vóór hij ooit de overkant
bereikt, verstoord wordt door een autoband?

Beknopte filosofie van het gaan

Alleen aan wat binnen je blikveld komt
meet je beweging af. Zijn er geen schepen,
eilanden, bakens, dan is er geen sprake
van gang. Geen haven komt binnen bereik.
De reling wordt einder, de ligstoel de reis.

Reizende man
Travelling man (Uit Richard Murphy, High Island p. 17.)

Wat hield hem zo lang onderweg?
Een kermis, een kamp in een groeve, paarden,
Kroegen, of een badend meisje onder een brug?
Misschien kwam hij mensen tegen
Uit Tourmakeady of Kiltimach.
Misschien is hij voor de rechter gedaagd.
Liever niet vragen, mocht hij verschijnen.
Geef hem alleen maar te eten, en onderdak.
Nooit zal je deur zijn bestemming zijn:
Misschien dat hij ooit, als hij langskomt, klopt.

Gezworen meeuw

Altijd maar te moeten zien
dat waar je uren hebt gezeten,
de veren van je rug geschikt,
je buren afgebekt, dat heel
je rots vol knappend wier
in altijd maar dezelfde golven zakt -
geen duurder eed dan van de meeuw
die, vliegend naar het vasteland,
zweert weer neer te zullen strijken
op de bodem van de zee.

Eén nacht ijs

Kwamen er nog meer van zulke nachten, heel het water
zou ik zetten naar mijn hand; het wuiven van de planten,
de snelheid van de vissen, zelfs het ongewisse gas
zou vóór het zich kon voegen bij de buitenlucht
omsloten zijn, en vastgelegd.

Ben ik voor altijd dun,

en blijft de sloot maar stromen langs mijn binnenkant?