De Revisor. Jaargang 2

Wim Busink

de vader nam haar mee waar opa lag
gekleed te bed in zwarte jas met panden
een broek met strepen en gevouwen handen
z'n bril nog op alsof ie daardoor zag

vanaf de arm bekeek het kind het lijk
en zei dat opa sliep je kon hem wekken
je moest de schellen van z'n ogen trekken
de opstanding lag binnen handbereik

het afgedane leven leek gered
spelenderwijs de dood gewoon bedrogen
de show wordt onverwacht weer voortgezet

het scherm zou rijzen voor een matig stuk
niks anders dan een paar gebroken ogen
en scherven brengen niet altijd geluk