De Revisor. Jaargang 2

[Schoonmaak, metro, levenslicht, moederschap en weerbericht (vervolg)]

Zijn moeder heeft het gladde, warme vlies
dat hem beschermde voor de buitenlucht
voorzichtig opgegeten.

Wat is de wereld

ijl ineens, het duurt maar even of hij krijgt
een vacht, en zelfs de lange draad van vocht
die hem de weg wees door de eerste nacht,
verdroogt, breekt af.

Zo ongewild

werd niemand ooit een hond, hij is hier vreemd,
en volgt de dorst die hem van nu af kwelt.

Wat is het vreemd om weer alleen te zijn,
ze likt de zoete krassen in haar buik
en denkt aan al die weken ongeleste dorst
die steeds maar scherper tanden kreeg.

De straatlantaarn biedt inzicht in de mist,
licht dat afgemat de grond niet haalt,
te traag is voor een spiegelbeeld en zelfs
zijn eigen paal geen schijn van schaduw geeft.