De Revisor. Jaargang 1

[p. 48]

Personen, personages
Arrangement: Jan Donkers en Fred van Doorn

Dirk Bogarde
‘Gustav von Aschenbach was iets kleiner dan gemiddeld, bruinharig, gladgeschoren. Zijn hoofd leek iets te groot in verhouding tot zijn bijna elegante gestalte. Zijn achterovergeborstelde haar, dat bij het kruin wat dun was en bij de slapen zeer vol en grijs, omlijstte een hoog, gegroefd, als gegreineerd uitziend voorhoofd. De brug van een gouden bril met montuurloze glazen sneed in de wortel van de korte, edel gewelfde neus. Zijn mond was groot, vaak week, vaak ook plotseling smal en gespannen; de wangpartij mager en gerimpeld, de goedgevormde kin lichtelijk gespleten.’
Thomas Mann, Der Tod in Venedig.

[p. 49]

Michael Sacks
‘Billy werd in 1922 geboren in Ilium, New York, als enig kind van een plaatselijke kapper. Als kind zag hij er merkwaardig uit en hij groeide op tot een jongeman die er merkwaardig uitzag - lang en slungelig, met een figuur als een Coca-Colafles.’
Kurt Vonnegut, Jr., Slaughterhouse Five.

Karen Black
‘- lang, met donker en overvloedig haar en fijne gelaatstrekken die aan haar gezicht een soort prikkelbare uitdrukking verlenen.’
Philip Roth, Portnoy's Complaint.

Albert Finney
‘Poirot was een buitengewoon ogende kleine man. Hij was nauwelijks langer dan één meter zestig maar bewoog zich met een grote waardigheid. Zijn hoofd had precies de vorm van een ei en hij liet het altijd enigszins naar een kant hellen. Zijn snor was uiterst stug en militair. De onberispelijkheid van zijn kleding was bijna ongelofelijk; ik geloof dat een vlekje hem meer pijn zou hebben gekost dan een kogelwond.’
Agatha Christie, The Mysterious Affair at Styles.

[p. 50]

Keir Dullea
‘Hij had een fris, rond gezicht, zijn tamelijk lang, donkerblond haar plakte tegen zijn bezweet voorhoofd. Zijn ogen waren blauw, scherp en schitterend. De blozende huid, die over zijn kaken spande, was begroeid met blonde haartjes, fijn als dons, maar harder. Er was daardoor iets glinsterends aan hem.’
D.H. Lawrence, The Fox.

Spencer Tracy
‘De oude man was schraal en mager met diepe rimpels achter in zijn nek. Op zijn wangen had hij bruine vlekken van de goedaardige huidkanker, die de zon veroorzaakt door haar weerkaatsing op tropische wateren. De vlekken zaten aan beide kanten van zijn gezicht tot in zijn hals toe en zijn handen hadden diepgekerfde littekens van het hanteren der zware vissen aan de lijnen. Maar geen van deze littekens was vers. Zij waren zo oud als vulkaanrots in een visloze woestijn. Alles was oud aan hem behalve zijn ogen, die hadden dezelfde kleur als de zee en waren vrolijk en onversaagd.’
Ernest Hemingway, The old man and the sea.

[p. 51]

Peter O'Toole
‘Hij was één meter tachtig, of misschien iets kleiner, krachtig gebouwd en hij liep recht op je af met iets naar voren gebogen schouders, hoofd vooruit en zijn strakke, van omlaag gerichte blik deed je denken aan een aanvallende stier. Zijn stem was diep en luid en zijn gedrag verried een soort koppige aanmatiging waar niets agressiefs in zat. Het leek een noodzakelijkheid en het was blijkbaar evenzeer tegen zichzelf gericht als tegen ieder ander. Hij was onberispelijk netjes, gekleed in smetteloos wit van schoenen tot hoed, en in de diverse Oosterse havens waar hij werkte als scheepsleverancier was hij zeer populair.’
Joseph Conrad, Lord Jim.