De Revisor. Jaargang 1(1974)– [tijdschrift] Revisor, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 42] [p. 42] Willem Wilmink Liedjes uit de Stratemakeropzeeshow Prikkebeen Zo zie ik er heel mooi uit voor het feest. Ik geloof dat jij wel het allermeest van alle moeders druk bent geweest, moeder. Die grappige broek die staat me heel goed, maar als ik nou ook nog die hoge hoed, die hoge hoed er bij dragen moet, moeder, ik weet het wel, dan ben ik Prikkebeen, maar het feest is voor ónze klas alleen, en ik moet ook over het schoolplein heen, moeder. Ónze klas heeft een verkleedpartij, maar ik moet op het schoolplein kind'ren voorbij uit ándere klassen. Die pesten mij, moeder. Nou niet zo verdrietig kijken gaan. Ik weet wel hoe je je best hebt gedaan, maar dan kan ik die kleren hier thuís toch aan, moeder? Dan is 't een geheimpje voor ons alleen, voor mij en jou, en anders geen een. Dan ben ik jouw eigen Prikkebeen, moeder. Martijn geeft een partij Martijn geeft een partij. En ik ben er niet bij. En Koos je en John-David zijn er wel. Ik zit hier in mijn eentje met een glaasje chocomel. En moeder zegt dat ik het moet verdragen, want dat ik óok niet iedereen zou vragen uit mijn klas, wanneer ik jarig was. Martijn geeft een partij. En ik ben er niet bij. En Koos je en John-David zijn er wel. Ze doen nu met z'n allen vást een heel gezellig spel. Ze zijn daar ook wel minstens met z'n tienen, en als ik niet zo groot was, ging ik grienen, niet zo zacht. Maar 'k ben al bijna acht. Martijn geeft een partij. En ik ben er niet bij. En Koosje en John-David zijn er wel. Wat heb ik ook te maken met dat rare, gekke stel. En denk maar niet, dat 'k ooit met ze ga spelen, dus laten díe zich morgen maar vervelen, ja! Wat jij? Martijn geeft een partij. [pagina 43] [p. 43] Pianospel Oktoberavond. Schemeruur. En als je stil bent, hoor je wel door open ramen van een buur pianospel. Zacht weer vandaag. En buurman's kind stuurt klanken door de schemering, daar buurman dat heel nodig vindt voor d'opvoeding. Ach, buurman's dochtertje Monique speelt steeds de eerste helft maar van steeds weer datzelfde stuk muziek, en hapert dan... Lieve Monique, hoe moet dat nou, als later in de kranten staat dat jij in het Concertgebouw aan 't spelen gaat? Dan hoort dat deftige publiek met meester Krijt en dokter Zalf tot 's ochtends vroeg éen stuk muziek honderd keer half. Visite uit de hemel naar een droom van Michiel Ik ben een jongen uit de stad. Ik heb een rare droom gehad: ik droomde van een man die uit de hemel was gekomen. Die bij ons op visite zat en die een heel dun lichaam had, dat was een vreemde man waar ik vannacht van lag te dromen. Toen 'k hem gevraagd had, waarvandaan hij naar beneden was gegaan, zei hij: ‘kijk naar de lucht, dan zie je 't huis waarin wij wonen.’ En niet zo heel ver van de maan zag ik zijn huisje duid'lijk staan: een kleine boerderij met witte bloesems aan de bomen. Daar was een weg met een heg vol bramen. Daar was een weg waar heel weinig mensen kwamen. Er stond een geitje bij die boerderij. Een geitje stond in het gras, daar in de verte. Daar waar de hemel was. Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd