De Revisor. Jaargang 1



[pagina 35]
Chr. J. van Geel Boom om De met een open oog gevallen boom, donker van regen uit omzien getild, zijn tak beklemd, de honger ongestild, ligt waar hij viel, ruist in zijn kroon.
Bijen Als ik mij buk naar takken die ik raap, naar honing die de grond van bloemen is, ik die de tuin inloop, schrikken zij niet. Verknocht als zij aan wat ze doen, verdiep ik mij in wat ik breek, verzet hun zoemen van bloem naar bloemen op begane grond.
St. Jacobskruiskruid Als snoerde het de buikriem dicht, een als een steen gezette bloem waar geel gewiegde rupsen komen. Als kind al zag ik stengels die geen bloemen duldden, was ik in de stralen die vanuit het hart ontbreken in het ruige kruid, in het benauwde van beklemde bloei verdiept.
Vlieg Een web, hij trekt de draad als deken om zich heen en slaapt het rag vol dauw, gevangen edelsteen. Hij zweet, hij smeedt zijn huis vol diamanten om tot puin dat aan hem hangt zolang hij vliegt in droom. het is alsof de dingen die gebeuren volmaakter zich aan ons voltrokken toen wij heler onverbloemd beschikbaar waren. het enige protest is doelloos zijn, juist als een nieuw bedoelen zich verbeeldt. Stijf en ineengekrompen zit het beest omringd door wat hem overkomen is.