in romans aardige figurantenrolletjes, mogen van tijd tot tijd even excentriek doen om dan weer snel plaats te maken voor de personages beneden de vijftig jaar waar het boek om draait. Dat is een conventie waar Kingsley Amis eens af wou - vandaar Ending Up.’ Brockway voegt daar aan toe:
Misschien was deze ‘Starting Up’ bedoeld als een wenk aan de lezer dat de bespreekster niet wist waarover ze het had. Feit is namelijk dat in de engelse romankunst van de laatste jaren zeer veel aandacht aan ouden van dagen is besteed. Ik noem maar een paar romans op van vooraanstaande Engelse romanschrijvers, waarin ouden van dagen hoofdrollen spelen:
Muriel Spark: Memento Mori (alleen de figuranten zijn beneden de zeventig en alles gaat over de ouderdom, met vele scènes in een bejaardentehuis).
Eva Figes: Winter Journey (experimentele roman over de mijmeringen van een eenzame AOW-er in Engeland; bekroond).
Paul Bailey: At the Jerusalem (over een oude vrouw die in een bejaardentehuis terecht komt, alleen de figuranten zijn jonger dan 70; bekroond).
Jennifer Johnston: The Captains and the Kings (over de laatste paar weken in het leven van een oude man).
Susan Hill: Ladies and Gentleman (al de dames zijn ouden van dagen, alleen de man is wat jonger).
Susan Hill: A Change for the Better (een badplaats in de winter waar de gasten bijna uitsluitend uit ouden van dagen bestaan en waarin de oude dag en het doodgaan hoofdthema's zijn).
Susan Hill: The Bird of Night (verteld door een oude man voordat hij doodgaat; bekroond).
James Hanley: Woman in the Sky (over een eenzame oude vrouw die zelfmoord pleegt).
Margaret Forster: The Travels of Maudie Tipstaff (over een grootmoeder die haar kinderen gaat opzoeken).
Graham Greene: Travels with my Aunt (de tante is 75 jaar oud).
William Trevor: The Boarding House (vele van de bewoners zijn ouden van dagen).
Elizabeth Taylor: Mrs Palfrey at the Claremont (over een oude dame in een hotel propvol ouden van dagen, die een vriendschap aangaat met een jongeman). Iris Murdoch: ook in haar romans komen ouden van dagen voor die geen figuranten zijn. Ik denk aan Bruno die ligt te sterven in de roman Bruno's Dream en aan Emma Sands, een hoofdfiguur in An Unofficial Rose.
Angus Wilson: Late Call (de hoofdfiguur is 64 en zoekt naar een wijze waarop zij zich op haar oudedag nuttig kan maken). Angus Wilson: The Old Men at the Zoo (de nadruk ligt op de ideeën van de oude mannen, de direkteur is 65 jaar).
Deze namen en titels komen je direct voor de geest als je leest wat Marja Roscam Abbing geschreven heeft. Het lijkt dus eerder of het conventie geworden is wél over ouden van dagen in Engeland te schrijven, in plaats van andersom. Wat Amis gedaan heeft kan dus onmogelijk worden voorgesteld als het breken met de conventie. Het is waarschijnlijker dat hij gezegd heeft: ‘Goed, nu zal ik jullie laten zien hoe IK dit onderwerp benader - heel anders dan jullie!’
Auteursrechtelijk beschermd