De Revisor. Jaargang 1

Wezenloos

Sommige verschijnselen zijn zo nietig dat er een microscoop voor nodig is om ze te kunnen onderscheiden.

J.J. Wesselo is al sinds jaren een briljant medewerker van het helaas alleen in het Zuiden gelezen katholieke tijdschrift Raam. Misschien is dat de reden dat wij al vóór het verschijnen van het eerste nummer van De Revisor tot tweemaal toe kopij van hem mochten ontvangen. Maar het ligt ons niet andere ploegen al te zeer te verzwakken. Dus wij wezen deze vrijwillige transfer af.

Wat nu? In het volksdagblad De Waarheid - Wesselo personifieert de stelling dat uiterst rooms om kan slaan in uiterst rood zonder van aard te veranderen - kritiseert J.J.W. het eerste nummer van De Revisor uiterst negatief als ‘een samenraapsel ... even kort en mager van inhoud als dat bij Soma het geval was; het lijkt wel of alle redacteuren en medewerkers om de tafel zijn gaan zitten en alles wat ze elders niet kwijt korden op een stapeltje hebben gelegd.’ Pardon? En waarom kopij gezonden naar een blad dat toch was aangekondigd als de opvolger van het vermaledijde Soma?

Dan verschijnt het januari-nummer van Raam. J.J. Wesselo schrijft daar een bijdrage over De Revisor die een ‘exacte copie’ is van zijn Waarheid-stukje, alleen ‘esselo’ langer. Het doet wat potsierlijk aan hem over het eerste nummer van een tijdschrift te zien schrijven alsof hij een heel lustrum onder de loep neemt - zo stellig zijn zijn uitspraken. Of potsierlijk, men kan beter zeggen: verdacht; hebben de redacteuren van Raam dan geen nattigheid gevoeld?

Van iets minder dan microscopisch belang is echter het volgende:

Trappelend van nijd betoogt Wesselo opnieuw dat hij voor de verdwijning van Soma en het daaropvolgende ontstaan van De Revisor maar één motief kan vinden: ‘het commerciële’. Immers: ‘het complete abonnee-bestand van Soma gaat over naar De Revisor, en je krijgt er flink wat abonnees bij...’. Wesselo noemt deze gang van zaken ‘doodsimpel’. Het zou inderdaad tamelijk simpel zijn geweest. Alleen: het is niet gebeurd - zoals Wesselo als oud-abonnee van Soma heel best weet. Het tegenovergestelde is het geval. De omzetting van de abonnementen geschiedde op vrijwillige basis, waarbij - zeer oncommercieel - het initiatief aan de abonnee werd gelaten: hij kreeg gratis het eerste nummer van De Revisor en diende vervolgens om zich te abonneren een kaart op te sturen. Dat is een handelwijze die men mogelijk wat ouderwets kan noemen en misschien zelfs overdreven netjes, maar commercieel zeker niet.

Red.