Renout van Montalbaen
(ca. 1910)–Anoniem Renout van Montalbaen–
Auteursrecht onbekendVI.
| |
[pagina 48]
| |
Mettien heefti tswert verheven,
Ende na Aymerijn geslegen,
Ende slouch af den ionchere
1830[regelnummer]
.V.c mailen ende mere,Ga naar margenoot+
Ende slouch den ionchere goet
.I. wonde in sinen voet.
Doe spranc Aymerijn achterwart,
Met hasten hief hi sijn scerpe swert,
1835[regelnummer]
Ende slouch Galeranne doeGa naar margenoot+
Recht toten scoudren toe,
Dat hi doet viel vor sine voete,
Ende heeft hem gemacht boete.
Doe sprac Kaerl met genint:
1840[regelnummer]
‘Gebenedijt si sulc kint,Ga naar margenoot+
Die dus gedane slage slet!’
Doe viel Renout wel geret
Op die erde, ende dancte sere
Van der ere onsen here,
1845[regelnummer]
Die hi hem nu hadde gedaenGa naar margenoot+
In den camp al sonder waen.
Doe dede Kaerl, die wigant,
Galeranne hangen te hant,
Ende die verradren dedi nu
1850[regelnummer]
Olle van sinen rade, segic u,Ga naar margenoot+
So dat van hare geslachte
No bi dage no bi nachte
Here ne geen gewaerlike
Te rade ginc in Vrankrike
1855[regelnummer]
Nembermeer, warlike dinc,Ga naar margenoot+
Met ne genen coninc,
Ga naar margenoot+No nemberme ne soude hier na,
Dat willic dat mallic versta.
Dus sal Aymerijn in eeren
1860[regelnummer]
Tote Parijs wederkeren.Ga naar margenoot+
Kaerl betrendem sinen leen,
Ende gaf hem borge ende steen.
Aldus so bleef die ionchere
Metten coninc vorwaert mere.
1865[regelnummer]
Nu willic u maken cont,Ga naar margenoot+
Wat Renout dede in corter stont.
| |
[pagina 49]
| |
Hi warp of sijn scarlaken,
Sciere cleder dedi maken,
Ende sal hem doen in groeter pine,
1870[regelnummer]
Ende ginc wech al stillekine.Ga naar margenoot+
Des selfs nachs ginc hi danen,
Bi den sterren ende bi der manen,
Verre wouch in .i. vremt lant,
Daert hem was wel ombecant.
1875[regelnummer]
Doe diende daer die heelt fier,Ga naar margenoot+
Renout, gelijc .i. bovier.
Daer wan hi broet, die grave stout,
An wege te makene drouch hi hout,
So dedi mortele ende stene,
1880[regelnummer]
Ende diende den lieden algemene.Ga naar margenoot+
Dus wan hi des hi levede daer,
Dat hem sur wert ende swaer,
Want hi wilde dor gene noet
El niet eten dan gerstijn broet,
1885[regelnummer]
Ende dranc daer fonteine, die hi vantGa naar margenoot+
In dat onbekende lant.
Aldus lede Renout, die wise,
Sin lijf dor Gode van paradise.
Dit herde Renout alse lange,
1890[regelnummer]
Dat het quam te jaregange.Ga naar margenoot+
Doe horde Renout die niemare,
Dat .i. kerke begonnen ware
Tote Colne op den Rijn der stat,
Overwaer segic u dat,
1895[regelnummer]
Ende dat men daer ontbode te warenGa naar margenoot+
Temmermannen ende metsenaren,
Ende alle, die gelt wilden winnen,
Dat si te Colene quamen binnen.
Renout gerede sine vart
1900[regelnummer]
Ende mactem te Colne wartGa naar margenoot+
Ende alsi binder stat quam,
Vragdi om den mester temmerman,
Die die kerke maken dede.
| |
[pagina 50]
| |
Die piners leidene ter stede,
1905[regelnummer]
Daer sine saen hadden vonden.Ga naar margenoot+
Doe vragdem in corten stonden
Ga naar margenoot+ Renout, die stoute entie milde,
Of hi .i. cnape huren wilde.
Die mester wert blide al te hant,
1910[regelnummer]
Dat hi al sulken cnape vant,Ga naar margenoot+
Want hi maercte sine lede
Ende sine groete manlichede,
Hi dochtem starc ende groet,
Bi den here, die mi geboet,
1915[regelnummer]
Ende dochtem, dat hi soude mogenGa naar margenoot+
Wel groete pine dogen.
Doe begon die mester houde
Te vragene den heelt Renoude,
Wat hi elx dages hebben woude.
1920[regelnummer]
Doe sprac die grave van Merewoude:Ga naar margenoot+
‘Here, ic wille, waerlike dinc,
Elx dages .i. penninc.’
Doe sprac die man ten heelt geer:
‘Ic wane, gi sult verdienen meer,
1925[regelnummer]
Wildi sijn dapper ende snel,Ga naar margenoot+
Ende u bedarve doen wel,
Ic sal u .iiij. d. geven
Elx dages, sem mijn leven!’
Renout antworde: ‘wats gesciet,
1930[regelnummer]
Here, inne wille so vele niet.’Ga naar margenoot+
Doe waende die mester openbare,
Dat hi uten sinne ware,
Ende sprac: ‘ic salne u gaerne geven.’
‘.I. penninc, semmin leven,
1935[regelnummer]
Dien willic nemen, wete God,Ga naar margenoot+
Ende niet mer, sonder spot.’
‘So comt dan werken morgen vroe.’
‘Here’, seiti, ‘ic doe.’
Doe sprac die mester: ‘vrient,
1940[regelnummer]
Nu doet, dat gine verdient.’Ga naar margenoot+
Hi antworde: ‘ic sal, here.’
Doe ginc Renout pinen sere,
Bi den here van Nazarene,
| |
[pagina 51]
| |
Hi drouch sulke steen allene,
1945[regelnummer]
Die si .v., wats gesciet,Ga naar margenoot+
Ne consten gedragen niet.
Dus diende daer die rike man,
Dat hi maer .i. d. ne wan
Elx dages .i. half jar,
1950[regelnummer]
Dat segic u al overwaer.Ga naar margenoot+
Sere pinde die grave rene,
Ende wrochte werx mere allene,
Dat segic sonder sparen,
Dan enege man, die daer waren.
1955[regelnummer]
Nochtan namen si mere dan hiGa naar margenoot+
Te lone, des getrouwet mi.
Ga naar margenoot+ Als sine gesellen gingen eten,
So wildi sijns niet vergeten,
Hine ginc dragen groete stene.
1960[regelnummer]
Dit herdi lange wile allene.Ga naar margenoot+
Als sine gesellen gingen slapen,
Ginc hi vaste mortel maken,
Des hadden sine gesellen nijt.
Elx dages at hi tere tijt
1965[regelnummer]
.I. gerstijn broet ende niet el,Ga naar margenoot+
Borre dranc hi, dat wet wel.
Alle nachte lach hi daer
Op die stene groet ende swaer.
Aldus daen leven ledde hi
1970[regelnummer]
Altenen, des gelovet mi,Ga naar margenoot+
Na dien dat ict gescreven sach.
Er iemen verkende den dach,
Was hi ember opgestaen,
Ende hadde werx me gedaen
1975[regelnummer]
Dan daer enich wrachteGa naar margenoot+
No bi dage, no bi nachte.
Des was die mester harde vroe,
Dat hi hem comen was alsoe.
Doe vragdi hem openbare
1980[regelnummer]
Hoe hi hiet ende wie hi ware.Ga naar margenoot+
Des ne wilde Renout niet
Seggen, wat so hem gesciet
Doe micten si om .i. name,
Die hem soude sijn bequame.
| |
[pagina 52]
| |
1985[regelnummer]
Doe sprac die mester: ‘bi sente Jan,Ga naar margenoot+
Hetwine sente Peters man.’
Aldus bleef Renout den name,
Waest hem lief of bequame,
Soe moestem bliven al sijn leven
1990[regelnummer]
Dat hem God hadde gegeven.Ga naar margenoot+
Die piners hadden groten toren,
Dat hem Renout so dede te voren,
Dat hi dat werc allene dede.
Die mesters bolgen ember mede,
1995[regelnummer]
Die mesters scolden haren cnapen,Ga naar margenoot+
Dus lefden si met ongemake.
Die cnapen slougen .i. raet,
Die hem was in dende quaet,
Hoe dat sine souden ontliven,
2000[regelnummer]
Ende selven in ere bliven.Ga naar margenoot+
Doe sprac van den cnapen .i.:
‘Wi sullen heffen .i. steen
Boven an den hogen mure,
Dat sal hem worden alte sure;
2005[regelnummer]
Alsi comt met sinen laste,Ga naar margenoot+
Sullen wine nederwerpen vaste,
Op sinen hals so sal hi vallen.’
|
|