Renout van Montalbaen
(ca. 1910)–Anoniem Renout van Montalbaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 42]
| |
V.
| |
[pagina 43]
| |
Doe moesten die kerstine slaen
Vor Nazaret har getelt,
Ende logierden op dat velt,
1640[regelnummer]
Ende bleven daer binder nachte,Ga naar margenoot+
Ende daden groete sciltwachte.
Daerne dorsten si bliven niet,
Wat so hen daer na gesciet.
Te Jerusalem sullen si tiden
1645[regelnummer]
Sonder enich langer bidenGa naar margenoot+
Binder nacht al stillekine,
Ende lieten daer die kerstine,
Onthier datsi vernamen,
Dat si te Jerusalem quamen.
1650[regelnummer]
Doe sloten si die porte vasteGa naar margenoot+
Jegen die kerstine gaste,
Ende slougen alle die kerstine doet,
Bi den here, die mi geboet,
Die si daerinne vonden
1655[regelnummer]
Binnen den selven stonden,Ga naar margenoot+
Waer so sire toe quamen.
Ga naar margenoot+ Als onse liede dat vernamen,
Datsi geruemt hadden die port,
Als gi wel hebt gehort,
1660[regelnummer]
Kerden si weder tAkers in,Ga naar margenoot+
Ende gingen delen haer gewin.
Bindien quam hem niemare,
Dat Jerusalem verloren ware,
Ende die kerstine, semmin leven,
1665[regelnummer]
Die binnen waren bleven,Ga naar margenoot+
Olle waren si doet geslegen.
Doe droefde daer menic degen.
Als die kerstine dat vernamen,
Daden si hare volc te samen,
1670[regelnummer]
Ende sochten raet vele houdeGa naar margenoot+
An den stouten grave Renoude
Ende an Malegise, den here.
Doe swoeren die kerstine sere:
Wi sullen alle verliesen dleven,
1675[regelnummer]
Of si sullen ons weder gevenGa naar margenoot+
Die stat ende oec dat selve graf,
| |
[pagina 44]
| |
Daer God, onse here, binnen lach.
Dit swoeren alle gemenelike.
Die kerstine, arme ende rike,
1680[regelnummer]
Dat si sonder enich sparenGa naar margenoot+
Te Jerusalem souden varen,
Ende conckereeren dat heileg lant,
Ende doen uter Torken hant,
Of algader bliven doet,
1685[regelnummer]
Bi den here, die mi geboet!Ga naar margenoot+
Te hant sullen si boden venden,
Ende int lant van Surien senden,
Te Triple ende te Anthiochie mede,
Telker stat van kerstinede,
1690[regelnummer]
Die daer over ze waren,Ga naar margenoot+
Te seggene, hoe si hadden gevaren.
Dus geboden si te hant
Hervaert over al dat lant:
Te Jerusalem sullen si varen
1695[regelnummer]
Sonder enich langer sparen,Ga naar margenoot+
Om te winnen dat heilege lant,
Ende doen uter heidine hant.
Des waren die kerstine vroe,
Dat gevallen was al soe.
1700[regelnummer]
Doe geboden si hare herevartGa naar margenoot+
Te varene te Jerusalem wart.
Dus gereden hem hastelike
Bede arme ende rike,
Ende daden hem op die vart,
1705[regelnummer]
Ende voeren te hant derwart.Ga naar margenoot+
Dus sijn si van Akers verheven,
Ga naar margenoot+ Ende hebben, semmin leven!
Jerusalem belegen te hant
Met menegen stouten wigant:
1710[regelnummer]
Des macht ons die storie wijsGa naar margenoot+
Dar was Renout ende Malegijs.
Eer die van Surien mochten comen,
Hadden si grote scade genomen,
Want die Turken daden groete were
1715[regelnummer]
Van binne op dat kerstine here.Ga naar margenoot+
So dat der kerstine so vele
| |
[pagina 45]
| |
Bleven doet te dien spele,
Ende vele meer hadden gedaen, -
Dat segic u al sonder waen,
1720[regelnummer]
Des maket ons die storie wijs -Ga naar margenoot+
Ne ware Renout ende Malegijs
Si daden daer so groete were,
Dat si dat heidene here
Achterdaden ende dreven.
1725[regelnummer]
So menegen namen si dat levenGa naar margenoot+
Vanden heidenen, dat ic ne can
Die wareit geseggen enich man.
Dus iagensise ter stede binnen
Met groeten pinen ende omminnen.
1730[regelnummer]
Ende als die Turken in die statGa naar margenoot+
Waren, vorwaer segic u dat,
Sloeten si hare porte met crachte.
Renout bleef leggende op die grachte,
Ende Malegijs, die stoute here,
1735[regelnummer]
Te wachtene, of daer iemene mereGa naar margenoot+
Ute Jerusalem comen soude.
Daerna quam, alst God woude,
Grot sorcors ut Surie,
Van Triple, van Ermenie,
1740[regelnummer]
Ende van Antiochie, des sijt vroetGa naar margenoot+
.xxx.m helde goet.
Si brochten mangen ende pedrieren,
Slingren, tribuken van manieren,
Talpen, sogen ende catten,
1745[regelnummer]
Dat dede die Turken sere matten,Ga naar margenoot+
Bedi si rechten hare gewerke
Jegen den mur te werpene sterke.
Van Babilonien die soudaen
Hi dede rechten vele saen
1750[regelnummer]
.ij. mangnele ende .i. pedriere,Ga naar margenoot+
Te werpene jegen de hare sciere.
Dus gereden si hem in beden siden,
Mallijc jegen andren met nide,
Als te stridene gemenlike.
1755[regelnummer]
Si worpen inwart gewaerlikeGa naar margenoot+
Menegen overgroeten steen,
| |
[pagina 46]
| |
Ga naar margenoot+ Dat nes logene negeen.
Oec scoten si sere udewart,
Dat segic u bi mire vart,
1760[regelnummer]
Menich quareel groet ende scarp.Ga naar margenoot+
Die .i. scoet, dander warp.
Dat assaut was harde groet,
Daer bleef menich kerstijn doet,
Die vor die stat te dien tide
1765[regelnummer]
Jegen die Turke quam te stride.Ga naar margenoot+
Int selve assaut was Malegijs,
Ende Renout, die grave wijs,
Hem selven sullen si berechten,
Vor al dander sullensi vechten
1770[regelnummer]
In dat vorvechten, Godweet,Ga naar margenoot+
Dat wert Malegijs sijnt leet,
Ende Renout, waerlike dinc.
Want Malegijs .i. wonde ontfinc,
Bi den goeden sente Daniële,
1775[regelnummer]
Dar met .i. scarpen quarele,Ga naar margenoot+
So dat Malegijs, want ict las,
Nembermee sijnt genas.
Hi was gescoten op sijn borstbeen,
Dat hem ten scoudren doorsceen,
1780[regelnummer]
So dat Malegijs met allenGa naar margenoot+
Van den orse moeste vallen
Op die erde te dier stede.
Te Gode dedi sine gebede,
Ende bat genade omoedelike
1785[regelnummer]
Gode, den here van hemelrike,Ga naar margenoot+
Dat hi sine ziele moeste bewaren
Ende voeren metter ingel scaren.
Dat quareel was scarp ende groet,
Daer men den ridder mede scoet,
1790[regelnummer]
So dat Malegijs, de wigant,Ga naar margenoot+
Sterven moeste al te hant.
Doe clagede Malegijs, die here,
Die sonden uter maten sere,
Die hi an Kaerle hadde gedaen.
1795[regelnummer]
Omoedelike bathi saenGa naar margenoot+
Onsen here te dien stonden,
Dat hi hem vergave sine sonden,
| |
[pagina 47]
| |
Ende oec alle dandre met.
Doe wende Renout, bi mire wet,
1800[regelnummer]
Dor sinen oem. Doe sprac hi saen:Ga naar margenoot+
‘Renout, laet u wenen staen,
Ende bit Gode tallen stonden,
Dat hi mi vergeve mine sonden,
Daer ic mede ben gebonden sere.’
1805[regelnummer]
Doe beval hine onsen here,Ga naar margenoot+
Ende hietene groeten al sine vriende.
|
|