Renout van Montalbaen
(ca. 1910)–Anoniem Renout van Montalbaen–
Auteursrecht onbekendIV.
| |
[pagina 37]
| |
Daer gine stacht met groeten gere
Metten scarpen vanden spere,
1415[regelnummer]
Dat hijs niet mochte versumen,
Hine moeste van Beijarde tumen!’
Dit sprac Ogier, .i. degen fijn:
‘Here, wie wonde u ors Volentijn?’
Doe sprac Roelant, .i. grave fier:
1420[regelnummer]
‘Swich, verwaten warstu, Ogier.
Du mochtes mi so vele spreken,
Op di salic den lachter wreken,
Die mi Renout, die wigant,
Heeft ghedaen altehant.’
1425[regelnummer]
Doe sprac Ogier, die heelt lofsam:
‘Grave Roelant, nu sidi gram,
Mi wondert sere, bi allen saken,
Hoe Renout Roelande dorste ghenaken.
Alse geve mi God pardoen!
1430[regelnummer]
Hadde Roelant geweest in Vaucoloen,
Het levede noch menich fransoijs.’
Doe balch hem Roelant opten Dannoijs.
Doe kerdem die heren sekerlike
Alle gadre in Vrankrike,
1435[regelnummer]
Dat doet ons dat liet verstaen,
Ende Renout voer te Montalbaen
Weder tote sinen rike.
Doe ontfinckene houscheleke
Vrouwe Clarisse ende haer vader
1440[regelnummer]
Ende sine vriende al gader.
Hier latic van Renoude bliven,
Ende willu van Roelande scriven,
Hoe hi gherede sine vaert.
Ende reet te sente Jacop waert.
1445[regelnummer]
Binnen dien voer Malegijs,
Ende Ritsaert, .i. riddre wijs,
Te Bordele in dat foreest,
Daer hi der herte wiste meest,
Ende voeren spelen ende jaghen, -
| |
[pagina 38]
| |
1450[regelnummer]
Want sijs herde dicke plaghen -
Alse Roelant donverveerde
Van sente Jacoppe wederkeerde,
Do ghemotti in dat wout
Ritsaert, sinen neve stout,
1455[regelnummer]
Haymijn van Dordoene kint,
Daer hi jagede met ghenint
Ga naar margenoot+ Op .i. groet ors van spronge,
Ende hadde te dien selven stonden
.I. ever gheporret, aldaer hi lach.
1460[regelnummer]
Als dat die grave Roelant sach,
Dat Ritsaert, die riddre stout,
Ollene iagede in dat wout -
Malegijs sach hi niet,
Ende Ritsaert, dat coene diet,
1465[regelnummer]
Ne wiste niet, dattene Roelant sach -
Nu moghedi horen, wes hi plach!
Die coene entie starke Roelant
Noepte sijn ors te hant
Hastelike met snelre vaert,
1470[regelnummer]
Ende ghemoete saen Ritsaert.
Bi den togle hine aneprant.
Doe sprac te hem die grave Roelant:
‘Entrouwen, Ritsaert! ghi moet met mi
In Vrankrike vor den coninc vri.’
1475[regelnummer]
Doe antworde Ritsaert te hant:
‘Entrouwen, in sal niet, Roelant,
Wat so mi daer na ghesciet,
Vor Kaerle sone comic niet,
Want haddi mi, so waric doet,
1480[regelnummer]
Bi den here, die mi gheboet!’
Doe trac Ritsaert, .i. heelt stout,
Sine scerpe swert met gewout,
Ende Roelant, dat wet wale,
Trac van der side Durendale.
1485[regelnummer]
Dus sullen hem die wigande
Recht onderslaen alse viande,
Ende vochten .i. lange pose.
| |
[pagina 39]
| |
Deen dede den andren groete nose.
Doe sprac Roelant harde saen:
1490[regelnummer]
‘Wildi u noch geven gevaen,
So voeric u hastelike
Vor Kaerle, den coninc van Vrankrike.
Gine moget u verweren niet,
Wat so u daerna ghesciet.
1495[regelnummer]
Ne wildi u niet opgeven,
So salic u hier nemen dleven.’
Alse Ritsaert dat ghesach,
Dat hi hem niet verweren mach,
Sprac hi: ‘soete neve Roelant!
1500[regelnummer]
Gaerne gevic mi op te hant,
In dien dat gi mi in Vrankrike
Op u gelede voert sekerlike.’
Doe sprac Roelant, .i. riddre fier:
‘Op mijn ghelede nemic u hier.’
1505[regelnummer]
Aldus voer die grave Ritsaert
Met Roelande te Vrankrike waert.
Ga naar margenoot+ Dese redene ende dese wort
Heeft Malegijs wel ghehort,
Ende liep so sere, tes hi vernam,
1510[regelnummer]
Dat hi te Montalbaen quam
In Renouts vaeste casteel:
Daer vant hi siere man .i. deel.
Malegijs sprac te Renoude saen:
‘Hier nes nu geen langer staen,
1515[regelnummer]
Want, bi den goeden sente Bernaerde,
Roelant heeft gevaen Ritsaerde,
Ende voerdene wouch siere straten.’
Renout sprac: ‘hi salne hier laten.’
Doe macti .i. groet ghescal.
1520[regelnummer]
Ende riep ten wapene overal.
Doe gingen hem die heelde stout
Olle wapenen met ghewout.
Ghewapent sijn si metter vaert
Bede Renout ende Adelaert.
1525[regelnummer]
Men sadelde Beijarde saen,
Ende Renout, die heelt wel gedaen,
| |
[pagina 40]
| |
Spranc al te hant int gereide,
Sonder enege langer beide
Slouch hi met sporen den goeden wrene:
1530[regelnummer]
‘Nu volget mi algemene!’
Na Roelant reet hi sere,
So lange reet die coene here,
Dat hij versach Roelant, den grave.
.I. grote mile was hiere ave,
1535[regelnummer]
Toen heeftene verreden Renout,
Ende sprac: ‘Roelant, degen stout,
Edele grave, riddre fier,
Dese proije laeti hier!’
Roelant antworde mettien:
1540[regelnummer]
‘Renout, danne sal niet gescien.’
Doe riep Renout metter vaert:
‘Ghi liechter omme, quaet bastaert!
Ghi sult mi minen broeder geven,
Of gi sult hier laten dleven.’
1545[regelnummer]
‘Ja’, sprac die grave Roelant,
‘Ne hebbic Durendale in min hant,
Daer ic mede slouch Ferugute
Voer Nazers in den crite.’
Mettien hief Renout sijn swaert.
1550[regelnummer]
Daertusschen so spranc Adelaert:
‘Renout, dat u God verde van scanden!
Laet staen u striden jegen Roelande.
Wi sijn al te na neven,
Hi sal ons wel Ritsaert geven.’
1555[regelnummer]
Roelant antworde: ‘wats ghesciet,
Adelaert, bi Gode! inne sal niet;
Ga naar margenoot+ Ritsaert, die heelt wel ghedaen,
Moet emmer voor den coninc gaen.
Ic hebt bi sente Denise gesworen’,
1560[regelnummer]
Sprac die grave utevercoren,
‘Wat so mi daer na ghesciet,
Mine eet ne brekic niet’,
Sprac Roelant, die grave, saen,
‘Kaerle sal ickene geven gevaen.
1565[regelnummer]
Maer in latene niet ontliven,
Inne salre eer doet omme bliven.’
Doe sprac Ritsaert ende seide:
‘Laet mi varen op Roelants geleide.’
| |
[pagina 41]
| |
Renout antworde: ‘wats ghesciet,
1570[regelnummer]
Ritsaert, gine vaerter niet.’
Roelant antworde geret:
‘Hi sal, eest u lief of leet.’
Doe sprac Renout, een heelt fier:
‘Gi sult liegen, vul poutenier.’
1575[regelnummer]
Dat swert trac hi uten scoe,
Ende wilde Roelant met nide toe.
Ende Roelant, dat weet wale,
Trac van der side Durendale.
Ic wane, dat manlic andren daer
1580[regelnummer]
Verslegen hadde overwaer,
Newaer Malegijs ende Adelaert,
Die coene was ende onvervaert,
‘Laet staen’, seiti, ‘Renout,
Edel grave van Merwout!
1585[regelnummer]
Ic wille wel, dat Ritsaert
Vare te Vrankrike waert
Met Roelant, onsen neve,
In dien dat hine niet begeve.
Ende hine dan neme op sijn gelede.’
1590[regelnummer]
Doe sprac Renout, ende seide:
‘Laten wi Ritsaert nu
Varen in Vrankrike, dat seggic u,
Alse geve mi God pardoen!
Die coninc salne hangen doen.’
1595[regelnummer]
Doe antworde Roelant:
‘Hine sal niet, bi sente Amant!
Wat sake mi daerna ghesciet,
Menne sal Ritsaert hangen niet.’
‘Danne salet oec, sprac Malegijs,
1600[regelnummer]
Ic sal vor Roelant sijn te Parijs.’
Doe sprac Renout, die wigant:
‘Nu voertene op u gelede, Roelant,
Stillekine’, sprac Renout, die wise:
‘Ic bevele u Gode van paradise.
1605[regelnummer]
Ende Malagijs, minen oem,
Dat hi mins broeder neme goem.’
|
|