Renout van Montalbaen

Handschrift II Leuven

[fol. ra]

 

‘Wie deit?’ sprac hi in corter stont.

 

‘Here, Aymijns sone, Reinoud.

 

Doe sprac die coninc, ende loech:

 

Danc ebbe hi, dat hine sloech;

5

‘Ic sach wel, aldaer hi zat,

 

‘Datti lettel dranc of at;

 

‘Den coc verdome God van Paradise,

 

‘Soudi hem onsegghen spise;

 

‘Waeromme wederseidi se hem dan?

10

‘Het eit se hier so menich man.

 

‘Sal ic mine maghe verdriven,

 

‘Ende vremde met mi zullen bliven,

 

‘So waric dul ende sot;

 

‘Nenic niet, also helpe mi God!

15

‘Om .i. coc staet mi niet te siene;

 

‘Willicker .i., ic ebber tiene;

 

‘Dese mesdaet nemic al up mi,

 

Seide Karel, die coninc vri.

 

Dus seide Karel sinen wille;

20

Doe zweghen si algader stille.

[fol. rb]

 

Ende sloechene, als ghi nu ghet horen

 

Ten eersten slaghe, ende nemmee,

 

Sloechi hem den hals ontwee;

 

Bi den voeten hine gheprant

25

Reinoud, dovermoedighe wigant,

 

Ende worpene wel .xx. voete verre,

 

Alstie tornich was ende erre.

 

Dit zach die roomsche keiser wel

 

Ende seide : ‘Bi Gode, diegone es fel

30

‘Die gone overdaet dus doet.’

 

Lodewijc sprac : ‘Vader, dinctu zoet?

 

‘Ghi zijt here van den lande,

 

‘Ghi ebbets lachter ende toren ende scande.’

 

Mettien cam daer die niemare

35

Datte drussate doot ware;

 

Nochtan gheboot die keiser vrede,

 

Dat men up Reinoude niet ne dede.

 

Doe ne wasser jonc no oude

 

Die hem meer sette jeghen Reinoude,

40

E[...............]

[fol. va]

 

Ende Reinoud, die coene recke,

 

Hi ghinc slaen ende trecken,

 

Ende ghinc hem so vaste an

 

Datti wel .xxx. bedden ghewan.

45

Die daer waren teblouwen sere

 

Clagheden alle haren here,

 

Karel den keiser, over Reinoude

 

Ende baden hem dattijs hen verrechten zoude.

 

Karel sprac: ‘Dits grote scande,

50

‘Ghi, baroene van minen lande,

 

‘Ende ghi hebt er onrecht an,

 

‘Alle te claghene over man.

 

‘In verrecht u al met alle niet,

 

‘Sowat dat mi daerna ghesciet.’

55

Des achte lettel Reinoud;

 

Si ghinghen slapen met gewout

 

Int scoenste van der zale;

 

Si waren ghebedt harde wale

 

Ende laghen vro ende blide,

60

[...............]stride (?)

[fol. vb]

 

Entie baroene algader.

 

Doe sprac blidelike

 

Die keyser tote Lodewike:

 

‘Sone, ic zal jou gheven scone

65

‘Nu mijn lant ende ooc mine crone,

 

‘Ende makent jou al onderdaen

 

‘Dat kerstijnheit hevet bevaen’.

 

‘Here, dat si ter goeder tijt

 

‘Ende God zijt ghebenedijt!’

70

Doe recht em up die eidle man.

 

Ende deide sine cleder an;

 

Het halp em cleden Aymijn,

 

Entie bisscop Tulpijn,

 

Ende daertoe diendem nochtan

75

Harde menich hoghe man;

 

Dies so moghedi mi ghetrouwen,

 

IJ coninghe besten zine mouwen,

 

IJ bisscope hilden die dwale,

 

Dattem zat harde wale

80

Die hande (?) [...] Aymine.