Reijnsburchs angier-hoff
(1641)–Anoniem Reijnsburchs angier-hoff–
Auteursrechtvrij
[Folio P1r]
| |
Pijnaecken, In't Sot, Op den Reghel: Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
DE Wereldt is verdoolt, en oordeelt soo verkeert,
Dat sy het goet voor 'tquaet, en 'tquaet voor 'tgoede eert;
De Wijsheyt die haer soeckt, het beste voor te draghen,
Die soeckt sy smaet te doen, en van haer te verjaghen:
De Wijsheyt hare heyl, die uyt den Hemel quam
En tot des Werelts nut, haer droeve saeck aen-nam,
Om hare schult en straf, met syn verdienst te decken,
Die moet tot erghernis, en dwaesheyt haer verstrecken; Ga naar margenoot+
De Wijsheyt die daer is, voor Wijsheyt sonder endt,
Die blijft de Wereldt blindt, soo gheheel onbekent;
Dat oock het Opper-goet, en al d'heylsame Reden,
Die door de Wijsheyt selfs, haer werden voort-ghebracht,
In haer verwaent verstandt, zijn enckele dwaesheden,
Midts dat sy selfs Sot, nae gheene Wijsheyt tracht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
HOe-wel de dwaesheyt Godts, is Wijser t'alder stondt, Ga naar margenoot+
Dan 't Wijse dat-men oyt, in eenigh Mensche vondt;
Soo heeft hy syne saeck, al-hier willen verrichten:
Niet door die hoogh gheacht, hier by de Wereldt lichten, Ga naar margenoot+
Of die in Moghentheyt des Wereldts boven drijft,
Of van syn Ed'le stam, syn hooghe af-komst schrijft:
Maer die in nederheyt, ootmoedigh sit ghedoocken,
En doet des Heeren wil, soo hy heeft uyt-ghesproocken;
Die maer voor dreck en acht, den roem des Werelts groot;
Ja, die syn eyghen vleesch, vernieticht ende doot:
'Tuyt-vaeghsel vande Werelt, de dwaesheyt in de Ooghen,
Van die op ydel Eer, en roem, des Werelts wacht,
'tOnvaste Werelts goet, bejaeght na syn vermoghen,
Door onghesonde waen, voor 'tLicht verkiest de Nacht;
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
| |
[Folio P1v]
| |
Ga naar margenoot+DIt Sot nae 'sWerelts waen, dat hare Wijsheydt schaemt,
Heeft Godt syn Erfdeel, syn Eyghendom ghenaemt,
Syn uytverkooren Bruydt, die hy niet sal begheven,
Maer met hem in de rust, sal eeuwelijcken leven;
Haer Bruydegom haer Vorst, die is ghevaren op
In d'alderhooghste Eer, boven des Hemels Top,
Heeft Hemel ende Aerd', onder syn heerschappijen,
Daer hy plaets bereydt, voor die syn Naem belijen:
Dees, die is 'tware Licht, syns Vaders Woordt en Raedt,
Die heeft de sotte Werelt, ghelastert en versmaet;
Voor Beelzebub, een Vorst, van de verdoemde Knechten;
Bespoghen en bespot, ghegeesselt en belacht,
Tot sy hem aen het Kruys, der schanden dede hechten,
O dwaesheyt boven al ! O sotheyt onbedacht !
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
DIe Godes Wijsheydt liefd', die't alles over-treft,
En die de Waerheyt op het alderhooghst verheft,
Die schelt de Werelt sot, en houtse voor haer dwasen:
Ga naar margenoot+En acht de Wijsheyt Godts, voor onverstandigh rasen,
Die by haer op de kruyn, van het ghebieden stijcht,
En 'sWerelts Eer, en Schat, nae synen wil verkrijght;
Die blaemt de vrome Schaer, van Godes uytverkooren,
Ga naar margenoot+En achtse voor vervloeckt, niet waerdt te zijn ghebooren;
De Werelt acht haer Rijck, hoogh boven 'sHemels Throon,
Haer onghewisse vreught, kiest sy haer tot een loon:
Veracht dat eeuwigh duyrt, en nimmer sal verdwijnen,
Kiest hier in haer wellust, in moghentheyt, in macht,
Maer eene korte tijdt, voor 'teeuwighe te schijnen,
Doch eyndt haer Sotheyt kort, met eene droeve klacht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
Uyt Liefd' Ghepiint. |
|