Oestgheest In't Sot, Op den Reghel: Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
WAnneer men 'sWerelts loop, en omme-gangh door-siet,
En al de woelery, der menschen door malkander?
Bevindt-men dat het is, een schoone witte-niet,
Hoe deftich op-ghepronckt, hoe dom, hoe spits, en schrander,
Een yder volght vernoeght, der Sotten geele Stander;
Soo dat het dom gheslacht, veel Mede-broeders krijght,
Want, d'eene vult syn Kraem, met Sotheyt, boven d'ander,
En soo, dan herssen-loos, tot aen de Wolcken stijght:
Een ander van 't ghebroet, 'tghemoedt ter Aerden sijght,
Om dat syn domme Gheest, gheen glory kan ghewinnen,
Soo woelt het laffe Volck, dat nimmermeer en swijght,
Maer stadich leydt en maelt, en rammelt met de sinnen,
'tIs alles over-hoop, van buyten en van binnen,
Het sinneloos ghebroedt, wordt grooter van gheslacht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
BEsiet de gantsche Staet, der menschen kleyn en groot,
Hoe dat meest yder een, tot Sotheyt is gheneghen,
De Narren-schipper laedt, nu vry syn ruymste Boot,
Om met dit Volck te gaen, door d'onghebaende weghen;
Het Lof der Sotheyt, heeft de hooghste Eer verkreghen,
Want yder een verbindt sich aen het malle snoer,
Vermidts het groote Zeyl, is aen de Mast ghereghen,
Daer onse Schipper mee, soo schielijck over-voer
Dwers door de Diemer-Meyr; doen vraeghde daer een Boer,
Wat dat syn ladingh was? Hy sprack, een hope Gecken;
Wel, sey dien Elen-baes, Marrotje is mijn Broer,
Ick sou in dit ghesnor, wel haestich mede trecken;
Doch in het teghendeel, besluyt ick hier de Hecken,
Voor al mijn mede-maets, en hou de Narren-wacht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
| |
MEn kent gheen Sotheyt meer, men weet naeu wat het is,
'tGhetal der Sotten gaet, gantsch mijn verstant te boven,
d'Een is ghelaerst, ghespoort, en d'ander soo ick gis,
Is met de Hoofsche Staet bekommert, en verschoven
Van groote heerschappy, dies roockt hy als een Oven,
Om dat hy in de Kap, syn Ooren niet en steeckt:
Een ander komt te baen, die gaet hooghwaerdigh loven
Syn eyghen sind'lijckheyt, door malle waen ghequeeckt;
Soo dat in dit gheval, gheen Sotterny ontbreeckt,
Want yder pocht, en snorckt, en bralt op het gheweten,
En ondertusschen, soo, de Sotticheyt uyt-weeckt,
Dat naeu het eyndt daer van, met yver is te meten;
Dus blijft de gantsche Staet, met mallicheyt beseten,
Soo dat-men over-hoop, nu roept met volle kracht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
DAer is een vreemde slach, dat mede in 't ghetal
Der Sotheyt dient ghenoemt, gheroemt en hoogh ghepresen;
'tIs 'tgheblanckette Volck, dat oock meest over al
Wt-steeckt in Sotterny, ten hooghsten op-gheresen;
Dat lieffelijck Gheslacht, daer 'tsoet is by te wesen,
Siet hoe de malligheyt, haer Eer en glans verdooft;
Sy hebben 'tmeeste mal, voor wijsheydt uyt ghelesen,
Soo heeft de sotte waen, haer vlugghe Gheest berooft;
De Baggen als ghegroeyt, aen 't ghevryseerde Hooft,
Die swieren gins en we'er, en voorts met bloote Borsten;
Soo wast de Sotterny, als het onrijpe Ooft,
Hoe-wel dat menigh Mensch, hier vyerigh gaet na dorsten;
Het sou onnodich zijn, dat-men haer meer bemorsten:
Dus segh ick voor het slot, hoe-wel het dient belacht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
Oestgeest-Vreught.
|
|
Auteursrechtvrij