Schiedam, In't Sot, Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
DE Wijsheyt is een Weet van d'alderbeste saecken,
Verselschapt met de daed', waer door wy konnen raecken
Ten rustich leven, midts het weten men oock doet,
En dat-men wijslijck volght, het alderwaertste goet:
De Wijsheyt is verstaelt, en kan den last verdraghen
Gheduldigh, daer d'onwijs jammerlijck in gaet klaghen,
Sulcx dat den Wijsen acht, den laster en den smaet
Voor damp, voor ydelheyt, die hem niet aen en gaet;
Hy steunt op syn Ghewis, en kent syn selfs te moede,
Tot yder recht ghesint, hy eert de vroen als vroede,
En draeght den Sot als sot, die hem verlooren laeckt,
En wat de dwaesheyt relt, in 't minst hem niet en raeckt;
Hier blijckt het Wijs te zijn, in 't Sot, voor Sot te houden,
Maer die de Sotheyt acht, syn van het dwaes vervroude
En arme Jordens volck, daer yder Wijs om lacht;
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
DIe een ghebreck'lijck is, en syn ghebreck kan segghen,
By sulcken Volck is noch, te Eeren of te Egghen,
Die zijn te helpen noch, maer die seer dom, helaes !
Syn sieckt' niet klaghen wil, dat is een grooten dwaes;
En die een Sot seer acht, om dat hy is gheklommen
Op hooghe Stoel of Throon, of dierghelijck waeromme,
En naer het wesen niet van Sottens Sotheyt wijst,
Thoont als den grootsten Sot, dat hy de Sotheyt prijst;
't Is draegh'lijck dat die blindt is, dienst'lijck men sal leyden,
Maer die niet sien en wil, doch kan, wat malligheyden
Bethoont sulck eenen niet? wie sulck een dienstigh waer,
Bethoont een Sotter aert, dan die hy werdt dienstbaer,
En schoon aen hem eens schijnt, van Wijsheyt eenigh teecken,
Indien ghestadigheyt, in hem niet is ghebleecken;
Soo houdt hem niet voor Wijs, maer stelt in u ghedacht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
| |
VAn wijsheyts woonplaets, is dit niet het minste teecken,
Dat-men syn vasten moedt, van sotheyt niet laet breecken,
Maer dat-men d'aenval Sot, van dwasen acht voor windt,
En dat-men rust en troost, in ware wijsheyt vindt;
Wijsheyts seer vasten Burgh, sal onbeweeghlijck blijven,
Schoon dat de Golven van versmadingh daer aen drijven;
Wijsheyts seer vasten Burgh, blijft een onwinbaer Slot,
Schoon dat verdruckingh soeckt, te brenghen haer tot spot;
De ware wijsheyts grondt, volghens de Heyl' ghe Leere,
En staet niet op het Zant, maer op den Rots van Eere,
Maer op den Hoeck-steen, die voor gheen aen-val en wijckt,
En in ghenaed'ghe sorgh, van Godes Liefd' bedijckt:
De Wereldt acht dit Sot, maer die dus dwaes sal heeten
Streeft in het hooghe Wijs, belacchend' 'tydel weeten
Van 'sWerelts dollen hoop, in dwaesheyt als versmacht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
WAt dwaesheyt is doch meer, dan 'tsmaden van het beste,
En achten 'talderquaetst, verr' boven al de reste,
Want 'tis meer dwaesheyt, dan dat-men het aldersnootst
Stelt op des hertens Throon, en acht het aldergrootst,
Wat dwaesheyt isser meer, dan 'tHemels te verlaten?
Om Eer, om schat, om lust, dat gheensins en kan baten,
Maer schaed'lijck is veel eer; en nochtans sietmen niet,
Dat daerom meerendeel noch dagelijckx gheschiet?
En die dan pooght nae 'tgheen de Wereldt hout ghepresen,
Moet die (helaes !) hy moet, voor wijs ghachtet wesen?
Neen, niet (O Christen Mensch) 'tis dwaesheyt, jae ghewis,
Wat van u wijse hooft, noch af-ghescheyden is:
Acht dan al 'sWerelts wijs, voor dwase sotternyen,
En 'sHeylandts eenvoudt, wilt voor 'tWijse wijs belyen,
Acht 'sWerelts dwaesheyt niet, hoe schoon sy schijnt in pracht,
Gheen Sotheyt is meer Sot, dan dat-men Sotheyt acht.
Aensiet de Jonckheyt.
C. J. van Aerd'.
|
|
Auteursrechtvrij