Noortwijck knie-werck, Op den Reghel: Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
KOmt voort Minnaers geslacht, wiens lust streckt tot het minnen,
Die haer met Dochters kuys en eerbaer, laten vinnen,
Verhaelt met Reden wijs, en met een kloeck beleyt
De Liefd' en soete Min, die sich met deught verbinnen;
Een Minnaer die sijn Liefd' met rechte grondt uyt seyt,
Niet met een snoodt bedrogh, off vuyle valsicheyt,
Gheen geyle Liefd', maer Liefd', waer van hy wert bestreden;
Die alle Liefd' passeert, die hem het hert bespreyt,
Als de Liefd' is verklaert, soo gaet dan vry met Reden
Prijsen haer ware Deught, en wel-ghemaeckte Leden;
Niet met een dubbelt hert, off met een valschen schijn;
En biet haer uwe trouw, en vleyt haer met ghebeden,
En looft haer by te staen, in alle noodt en pijn,
Soo zy beloft' wil doen, by u doch eens te sijn,
En help haer waer ghy kent, en gaet u selfs verneeren
Tot een seer slechten Mensch, en volght soo deughdens lijn,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
MEn sal gheen vuyle Min, noch geyl bedrijf voor-setten,
Waermee men hare Eer, off zuyv're Schoot mocht smetten;
Neen: men en sal haer Eer, niet rooven van haer staet,
Maer wilt door rechte trouw, voldoen eerst Godes Wetten,
om dan uyt Liefde recht, te thoonen Liefdens maet,
Dus smeeckt hy haer te recht, uyt Liefde vroegh en laet,
En stelt haer voor den Echt, hoe waerdt die is ghepresen
Voor 't Vrouwelijck gheslacht, die daer in treden gaet,
Want zy sijn hoogh gheacht, en waerdich om te vresen;
Sal'mon verbreyt haer Loff, in Syrach kent ghy lesen
Dat hier niet lievers is, noch beter dan een Vrouw;
Dus tracht mee in dees Staet, en in dees graet te wesen,
En thoont u Minnaer jonst, op dat hy mach van rouw
Bevrijt syn en verblijdt, door vast ver-eende trouw
Met Liefde t'saem gheboeyt, tot loff van d'Heer der Heeren,
Die het behaegh'lijck is, over het soet aenschouw,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
| |
EEn Minnaer die op Deught een Dochter soeckt te naecken,
Die sal ontrouwigheyt, en geylheyt gantsch versaecken,
Maer trachten dat hy mach, met syn Lief zijn verselt,
En leght haer uyt, dat Godt, van d'hooghe Hemels Daecken,
Heeft selfs in 't Paradijs, 'tHouwelijck in-ghestelt:
Want eerst, soo heeft dees Godt, den grooten Vorst en Helt,
Gheschapen eenen Man, alsoo men vindt beschreven;
Maer Godt aensach den Mensch, en heeft terstont vermelt,
Dat het niet goet en was, den Mensch alleen te leven;
Dus liet Godt eenen slaep, op Adam hooch verheven
Komen, en nam een Ribb', uyt synen Lijve sacht,
En heeft de plaetse we'er, met vleesche toe-ghedreven,
Heeft van de Ribb' ghemaeckt, een Vrouwe door syn Macht,
En heeft haer Adam self, al tot een hulp ghebracht;
Dit stelt, en brenght haer voor, om haer hert te bekeeren,
Om soo te winnen haer, ziel, sinnen en ghedacht,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn Minnaer die syn Liefd', oprecht, vroom, gaet voor-dragen,
Ghegront met kloeck beleydt, 'tgheen syn Lief mach behagen,
Gheen Logens valsch, noch boos, het 'tgeen 'tgemoet beswaert,
Maer Reden troostelijck, die een ghemoedt verslaghen,
Der Vrouwen we'er verlicht, en dan weder verklaert,
De Liefde die een staegh, in 't herte openbaert,
En bidt aen haer beleeft, met een ghemoedt gheneghen,
Tot alle Liefd' en Deught, dat sy u Trouw aenvaert
Op Ouders wil en raedt, als sy u soet bejeghen,
Dan bemerckt en aenschout, u Deughden hoogh ghesteghen,
V Reden onghevalscht, een Eerbaer kuysch ghemoet;
Als sy dit recht aenmerckt, soo sal sy haer beweghen,
En loonen u waerdy, met hare Trouwe goet:
Dus Minnaers, mindt op Deught, niet met een valschen groet,
Maer met oprechtigheyt, dat ghy u kundt verweeren
Met Reden wel ghegrondt, Uyt Liefd' bestaen het doet,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
Uyt Liefd' bestaen.
Arent van Eyckenhoorn.
Neemt waer u tijdt.
|
|
Auteursrechtvrij