Reijnsburchs angier-hoff
(1641)–Anoniem Reijnsburchs angier-hoff–
Auteursrechtvrij
[Folio N4r]
| |
Stemme: Een Schip dat sonder Roer moet sweven.I.
TE recht gaet Salomon verkonden
Dat alle dingh heeft synen tijdt,
Ghelijck by ons nu werdt bevonden,
Wy vergaerde met vreught verblijdt;
Nu komt de tijdt weder van scheyden
Dat yder mach
Hem tot vertrecken, nu bereyden,
En scheyden, Ach !
I I. Niet isser op de ronde Werelt,
Dat eeuwigh, altijdt blijven sal,
Ja, hoe verciert of schoon gheperelt,
't Moet scheyden, en verhuysen al;
Niet blijfter dan in 'sHemels Woningh
By d'Opper-Vooght,
By den eeuwigh-duerende Koningh
Die 't al be-ooght.
I I I. Soo laet ons dan met vriendtschap t'samen
Scheyden, als Broeders toe-behoort,
En singhen yder een by namen
Een soet Oorlof, na lust, brenght voort;
Dus nu voor eerst, ghy Magistraten
Lof, danck, zy u;
En oock ghy trouwe Ondersaten,
Wy scheyden nu.
I V. Oock wenschen wy voorspoet en zeghen,
De Lofbaer Reden-rijcke Maeght,
Die hier op 'thooghste nu was ghesteghen,
'tGheen menigh Minnaer heeft behaeght;
Want sy het nut met vreught gaet leeren,
O Maeght beromt !
Niemandt kan u te vol waerdeeren,
'tGheen u toe-komt.
V. Oorlof ghy Broeders uytghelesen,
Die dese Feest hebt op-ghestelt,
Waer door ghy waerdigh zijt ghepresen
Van yder, en u Lof vermelt:
Wy dancken u Broeders eendrachtigh,
Wt Liefde hier,
En Oorlof nu daer 't Woordt is krachtigh,
By 't Roodt Angier.
| |
[Folio N4v]
| |
V I. Al die nu hier uyt reynder jonsten
Quaemt verschijnen op dese Feest,
Om te ghebruycken Redens-Konsten,
Die bedancken wy minst en meest,
En oorlof ô Daphenees Tuytjens !
Wy scheyden van
V Groen beblade Laure-Spruytjens,
Daer Ieught neemt an.
V I I. Oorlof, en Danck, Broeders vol trouwen,
Van 't Roosje Root, Carnaet ghebloost,
Daermen de Ionckheyt mocht aenschouwen,
En oock ghy waerden Ooghen-troost,
En hebt nu in dees Oest vol vreughden
Te recht ghemaeyt,
'tGheen ghy hebt door u Redens Deughden,
Bequaem ghezaeyt.
V I I I. Oorlof Pijn-Appels hoogh verheven,
Die het Uyt Liefde hebt ghepijnt,
Wy gaen u, O Broeders ! begheven,
Tot dat-men we'er by een verschijnt:
En ghy voedighe Cooren-Aeren,
Daer Liefde blijckt,
Oorlof tot een naerder vergaren,
Van Konst niet wijckt.
I X. En Oorlof vrome Pallas Klercken,
Al die de Redens-Konst bemindt,
Ick bidt, wilt op goe Reden mercken,
En u met Liefde t'samen bindt:
Dit wenschen wy, Broeders verkooren,
Neemt 'tOorlof aen,
Van 't Lely Wit, onder den Dooren,
Uyt Liefd' bestaen.
Uyt Liefd' bestaen.
Van Eyckenhoorn.
Neemt waer u tijdt. |
|