Reijnsburchs angier-hoff

[fol. N2r]

Catwiick, Af-scheydt-Liedt,

Stemme: O schoonste Personagie.

I.

DAer-men na sach verlanghen,
Soo menigh Gheest, dat heeft elck nu verkreghen,
En na verdienst ontfanghen
Op dese Chaert, die hier was voor-ghesleghen,
Sy heeft met vreught,
In Eer, en Deught,

Godt danck, nu eyndt ghenomen;

Maer swaricheden // Was door onsichtigh treden,

Schier ghekomen.

I I.

Eerst dancken wy al voren,

Den Edelen Heer van Warmondt verheven,
Als Rent-meester verkoren,
Die dese Feest voor-stont met 't hert ghedreven;
O Godt vermaerdt !
Laet hem op Aerdt

Een langh leven verwerven,

Wilt hier nae vroedich // Hem gheven u Rijck goedich,

Na syn sterven.

I I I.

Wy dancken nae 't betamen,

Den Magistraet van het oude Reynsburgh meden,
Mannen van goede Fame,
Van schoon cieraet, bekent in allen Steden;
Die droeghen sorgh,
Dat in Reynsborgh,

Elck vreedtsaem mocht verkeeren;

Voor dees goe dinghen // Wy u een Adieu singhen,

Vrome Heeren.

I V.

d'Inwoonders niet vergheten,

Die ons ghemoedt hebben verquickt van binnen,
Ghy vrome Ingheseten,
Van u goe jonst, dancken wy u uyt Minnen;
Met vriend'lijckheyt,
Adieu verbeyt

V goet aen ons bewesen,

Wy t'allen daghen // Sullen in't herte draghen,

Waerdt ghepresen.

[fol. N2v]

 

V.

 

Wy van herten bedancken

 

d'Opsetters oock, die dese Feest voor-stelden,

 

Die de Konst niet verkrancken,

 

Maer van 't Parnas seer lieffelijck vertelden,

 

Het Krachtigh Woordt

 

Dat werdt ghehoort

 

Al by de Roodt Angieren,

 

V ouderdommen // Die hoortmen alsins rommen

 

Met namieren.

 

V I.

 

Men sach hem eerst verthoone

 

Den Groen Lauw'rier, die daer Ieught neemt aen, schrijven;

 

Oock de Roo Roosen schoone,

 

Aensiet Ionckheyt, die haer met Konst gherijven;

 

Den Ooghen-troost,

 

Die West en Oost,

 

Oestgeest-vreught gaen verhalen,

 

Wy u verlaten // En scheyden sonder haten

 

Wt dees palen.

 

V I I.

 

Pijn-Appel sonder mijden,

 

Uyt Liefd' ghepijnt, sagh men de Konst uyt-legghen,

 

Met Reden-rijcx verblijden,

 

Wy haer vreedtsaem, vriendelijck Adieu segghen:

 

Uyt Liefd' bestaen,

 

Nu 'tis ghedaen,

 

Lely onder den Dooren,

 

Wy van u scheyden // Den Heer wil u gheleyden

 

Nae 't behooren.

 

V I I I.

 

Oorlof nu al ghelijcken

 

Lief-hebbers vroom; Adieu, dit is voor 'tleste,

 

Heeft, daer de Liefd' moet blijcken,

 

V yet misdaen, hout het haer doch ten besten,

 

d'Wijl tot u streckt

 

Het hert perfeckt,

 

Met leedt wy van hier varen,

 

Godt wil u gheven // t'Saem een gheluck lanck leven,

 

Wenscht Coor'n-Aeren.

Liefd' moet blijcken.