Catwijck op den Rhijn Knie-werck, Op den Reghel: Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
WEl-op nu vlugghe Tijdt, wel-op nu gulde jaren,
Wel-op Minerva Godt, wilt mijn toch openbaren
Wat dat ick nu ter tijdt, in dees saeck doe met macht;
Mijn kleyn vernuft verstant, en can dit niet verklaren,
Daerom heb ick gesocht by dagh ende by nacht
Maer hoor, Wat vreemts is dit? 't schiet my in mijn ghedacht;
Een Minnaer die soo vrijdt, Een Minnaer die gaet bouwen
Eerst in syn jonghe jeught, eerst in syn beste kracht,
Gaet dickwils by zijn Lief, op hoop van haer te trouwen,
Hy doet al wat hy kan, syn jonst gaet hy ontfouwen:
Syn hart, sin, en 't gheen al, wat dat hy wercken kan,
't Is al om syn Liefs liefd', en syn hert van benouwen:
Gheen tijdts gherusticheyt heeft hy, 'tkander niet van,
Maer altijts is syn gheests ghedachten vluggich dan
Om tot syn Liefs ghetuygh, syn sin en syn begheeren,
Daerom ick dit voor eerst, segh voor u alle Man,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn Minnaer die syn Lief, op Deught en Eer gaet vrijen,
Die kuysch is ende vroet, die sal tot allen tijen
Beter zijn aenghenaem, als een onkuyschen Knecht;
Een Minnaer die soo vrijdt, om syn Lief te bedijen,
Die mindt op Eer en Trou, die mindt dan wel te recht;
Maer die op oneer mindt, die valt te gronde slecht,
Door syn oneerlijck doen, kan syn Lief niet behaghen;
Maer een trou Minnaer vroom, die al syn sinnen hecht
Op Eer, op Trou, syn Liefd' sal hy dan licht'lijck draghen,
Als maer syn weder-paer, beneemt syn treurich klaghen;
Een Minnaer die op Eer, syn Liefste valt te voet,
Belooft haer Eer en Trou, en gaet dan vorder vraghen
Om in den Echten Staet, te komen metter spoet,
En spreeckt recht uyt syn hert, soo mindt den Minnaer soet,
En wil soo in den Echt, met vrucht syn huys vermeeren,
Soo mindt een Minnaer wel, de gheene die soo doet;
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
| |
EEn Minnaer die daer vrijdt om syn Lief te be-erven,
Sal, als sy is in noot, veel liever voor haer sterven,
Ghelijck Leander trou, al voor syn Liefste stree:
Een Minnaer die soo vrijdt, die sal syn Lief verwerven,
't Is waer syn Lief oock is, in Dorpen of in Stee;
Een Minnaer die soo vrijdt, die heeft een groote Vree,
Wanneer hy niet dan Deught, Eer, van syn Lief gaet spreecken,
En leydt haer niet te voor, eenigh gheweldt, of wee,
Noch in syn woorden heeft, eenigh fout of ghebreecken,
Maer als 't Ja-woordt is uyt, syn selfs niet gaen versteecken;
Een Minnaer die soo vrijdt, wat kander beter zijn?
Syn lieve Trou beloft te houden, 'tis ghebleecken
Aen soo veel Minnaers, die 't ghequeten hebben fijn;
Een Minnaer die soo vrijdt, soo klaer der Sonnen schijn,
Sal hem syn Liefste trou, tot hem-waerts dan verneeren;
Soo dat ick weder segh, en segghet al met mijn,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn Minnaer die daer vrijdt, hoe kan hy 't beter maecken?
Een Minnaer die vroom vrijdt, sal tot Liefs Liefd' geraecken;
Een Minnaer die soo vrijdt, daer is gheen meerder vreught,
Om op Eer ende Deught, in Liefde vast te blaecken:
Want Minnen, 'tis de Liefd', met Eerbaerheyt en Deught,
Soo veel de Liefd' vermach, dat is een groot gheneught,
Alst is met Eerbaerheydt, om de trouwe Lievinne,
Die met haer lieve Paer, sal wesen dan verheught,
Als sy t'saem in den Echt, met Liefd' sullen beginnen,
Want 'tsoetste is 'tbegin, en lieflijck is verwinnen;
Een Minnaer die soo vrijdt, die heeft te recht ghesocht,
En 'tis den besten wegh, om gaen ten Hemel binnen:
Dit is het Minne-beeldt, ende der Minnen vocht,
Die 't vrijen deuchdigh eert, met vreught dan wordt volbrocht;
Waerom ick mijn nu we'er, gae tot den Reghel keeren,
Die op Eer, Deught, en Trou vrijdt, en is vast gheknocht,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
Liefd' moet Bliicken.
|
|
Auteursrechtvrij