Reijnsburchs angier-hoff

Hage Af-scheydt-Liedt,

Stem: O schoonste Personagie.

I.

VAert wel, die 't rechte Rechten
Van 't Reden-rijck, soo loff'lijck hebt gaen uyten,
Wy dancken u, en vlechten
Van Lauwer-Blaen, een Krans om te besluyten,
Het rechte wit // V Herssens-pit

Met Redens-recht bekommert,

Vaert wel Angieren,, Wiens breyn met Lauwerieren
Is belommert.

[fol. L4r]

 

I I. En ghy, ô Roode Roosen,

 

V Ionckheyt blinckt seer loff'lijck uyt u Wercken,

 

V schoonheyt siet-men bloosen,

 

V Eer uytgalmt de Faem op vlugghe vlercken;

 

Den tijdt die eyst // Dat-men verreyst

 

Van dees ghewenschte vreughden,

 

't Was om te stichten // Den Gheest en breyn te lichten

 

Met Re'ens deughden.

 

 

 

I I I. Vaert-wel oock Ed'le Gheesten,

 

Die in dees Oegst, u Redens-Gheest liet blincken;

 

Ghy zijt van d'aldermeesten,

 

Die Redens-Leer laet in u herten sincken;

 

Wie heeft bestaen // Sulck een Diaen

 

Op 't braef Thooneel te thoonen,

 

Wilt doch de Vrede // En Liefde tot de Rede,

 

Staegh bekroonen.

 

 

 

I V. Die u Uyt Liefd' gingh pijnen,

 

Om Redens-Feest met u vernuft te cieren,

 

Doet staegh in u verdwijnen

 

De bitse Nijdt, die om 't Re'enrijck gaet swieren;

 

Ghy bloeyt in Kunst // Dies sal u gunst

 

Staegh in ons herssens weyden;

 

Laet quaedt ghenoeghen // V herten niet door-ploeghen

 

In dit scheyden.

 

 

 

V. Beroemde Cooren-Aeren,

 

Die d'oud' Abdy met Reden-Kunst verrijcken;

 

Wy wenschen u wel-vaeren,

 

Laet Redens-Liefd' noyt uyt u herten wijcken;

 

Want daer de Nijt // De Eendracht splijt,

 

Daer dreunen Redens Throonen,

 

Dies is ons Bede // Laet Deughts gheneghenthede

 

In u woonen.

 

 

 

V I. Daer d'Lely onder Dooren,

 

Soo loff'lijck wast, wy willen van u rijden;

 

Laet doch in u versmooren

 

De eyghen roem, die noyt wijs Man verblijden;

 

Wt Redens-stoff // Groeyt eyghen Loff,

 

Elck op syn selfs moet kijcken,

 

Sijt ghy Re'en-Wijsen // Dat moeten aen u Prijsen

 

Heden blijcken.

A. vander Croos.

Lust of rust.