's Graven-Hage Knie-werck. Op den Reghel: Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
WEl-aen weet-gierich breyn, nu staet noch te bethoonen
Of dierghelijcke re'en, in u ghewrichten woonen,
Als ghy hier hebt verthoont, het Rood' Angiertjes graeght
(Die yder na verdienst, syn Wercken soeckt te loonen)
Met Reden-rijcke glans, u noch een Reghel vraeght,
Het Groene Lauw'rier-Spruyt, 't met dese Antwoordt waeght:
Een Minnaer die syn Min, met voor-bedachte sinnen,
Niet ydel en begint, (dat veel-mael werdt beklaeght)
Een Minnaer die syn Lief met vleesch-lust niet wil minnen,
Om soo met valsch bedroch, haer Eer en Faem te winnen:
Men eert een Minnaer oock, oprecht van tongh en mondt,
Die niet met leughen-tael, syn Minne wil beginnen,
Maer die syn Lief aenkleeft, al s'is van Liefd' ghewondt:
Een Minnaer eert-men oock, die noyt stout'lijck bestondt,
Door een gheveynsde schijn, 'sVrous swackheyt te beheeren,
En die nae Godts ghebodt, syn Liefde vast'lijck grondt,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn eerlijck Minnaer blijckt, die met gheen wulpsche reden,
Als hy is by syn Lief, syn tijdt soeckt te besteden;
En een die swijghen kan, 'tgheen beyd' haer Eere raeckt;
Die, die men stadich hoort, sijn Redenen bekleden
Met Waerheyts Gulden grondt, en die de Leughens laeckt;
Die hem in't heusch ghesicht syns Liefs alleen vermaeckt;
Die niet op haer versoeckt, voor den tijdt is ghebooren;
En die in niemandt, als, in syn Liefs Minne blaeckt;
Die hem aen 't vuyl gheklap, in 't minste niet gaet stooren;
Die nae syn Ouders raedt, ghestadich soeckt te hooren;
Die niet gheneghen is, op Kermis-tijdt, of Feest,
Sijn Lief door dronckenschap, tot geylheyt te bekooren;
Die hem eerlijck vermaeckt, met een deughtsame Gheest;
Die staegh quae Tonghen schouwt, en hare quetsingh vreest;
Die stadigh uyt syn hert, soeckt vuyle lust te weeren,
Maer soeckt dat hy het hert ghewondt, door Trouw gheneest;
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
DEn Minnaer die ghestaegh, nae Godes Heyl'ghe Wetten,
In syne Vrijery, syn sinnen soeckt te setten:
Den Minnaer, die voor al, volght 'trechte Redens-pit;
Die door gheen teghenspoet, syn voorneem laet beletten,
| |
Maer stadigh met ghedult, vervolght syn Lieve wit;
Die met gheen lichte Hoer, bederft syn eelste Lit,
Dat hy hoort voor syn Lief alleene te bewaren;
Die, die den Hemel-Vooght, om rechte Liefde bidt,
Op dat gheen boos ghedacht, syn sinnen en beswaren;
Die jongh, noch onbedacht, oock niet en soeckt te paren,
En soo voorsichtigh is, dat hy soo langhe wacht
Tot dat hy is bequaem gheworden door de jaren,
Dat hy naer het behoef van syn Huys-houdingh tracht;
En die syn lieve Lief, ghestaegh op 't hoochste acht,
Niet om haer schoone schijn, of kostelijcke Kleeren,
(Dat meenigh Minnaer heeft vergheefs te laet bedacht)
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn Minnaer loven wy, die door gheen dronckenschappen,
Als hy syn Lief verschijnt, rolt van de Redens trappen,
Want dronckenschap verderft, de Eer syn schoone schijn,
En doet een Minnaers vaeck, wel yets oneerlijck klappen:
Die eerlijck, deuchdigh vrijdt, dient weynigh Bier, oft Wijn;
En die, die met syn Lief, noyt twistigh soeckt te zijn,
Maer die de Vrede mindt, en vreedtsaem tracht te leven;
Men hecht gheen vaster Liefd', als aen de Eendrachts lijn,
Wel hem die Minnaer, die, die gaven zijn ghegheven:
Een Minnaer verdient Lof, en wordt oock hoogh verheven,
Die niet met eyghen waen, syn Liefde en bestaet;
Die door God'lijck bestier, werdt na syn Lief ghedreven,
Dat is een Liefde die niet lichtelijck vergaet:
Een Minnaer is oock wijs, die d'oude Wijsen Raet
In syne Vrijery, niet schempich soeckt te scheeren;
En die voor alle dingh, 'tvleeschs vuyle lusten laet,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
Jeught neemt aen.
A. vander Croos. Lust of rust.
|
|
Auteursrechtvrij