Schiedam knie-werck. Op den Reghel: Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
DEn grooten Opper-Heer, den kender aller dinghen,
Door syn wil ende macht, in't Manlijc hert doet dringen
Seeckere ghenegentheyt, die 'tghemoedt vanden Man
Noch zijnde onghehoudt, kan stieren en bedwinghen,
Dat hy sich yv'rich port, soo veel hy ymmer kan
Om te minnen een Maeght, daer hy door de Echt an
Vast mach werden gheboeyt: Om dit dan te beginnen
Op Eere ende Deught, soo moet den Minnaer dan
Een Maeght die hem ghevalt, uyt Liefd' ghetrou beminnen;
Hy moet betrachten steedts, met hert, ghemoedt, en sinnen,
Dat hy naest Godt, haer Liefd', en trouwe Minne draeght;
Ootmoedigh moet hy oock, haer trachten te verwinnen
Door eerlijck soet ghevley, 'twelck best bekoort een Maeght;
Hy moet haer thoonen, dat, sy hem gantsch'lijck behaeght;
Hy moet uyt Liefde haer, tot syn Huysvrou begheeren;
Hy moet vrijen uyt Liefd', op dat hy 't niet beklaeght,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn Minnaer die soo vrijdt, uyt reyne Liefd' ghetrouwe,
Dat hy die, die hy vrijdt, tot syn eyghen Huysvrouwe
Tracht te verwerven, die vrijdt, op Deught ende Eer;
Wanneer hy in dit stuck, gantsch'lijck tracht t'onderhouwen
Het gheen dat ons ghebiedt, Godes heylsame Leer;
Wanneer dat al syn lust, en innerlijck begheer
Streckt, om hem met de Maeght, in d'Echte te begheven,
Om met haer in de Echt, te dienen Godt den Heer,
En in Liefd' deughd'lijck met haer, hier op Aerd' te leven,
Sulcken Minnaer die wordt door rechte Liefd' ghedreven;
Sulcken Minnaer te recht, na d'eysch van vrijen vrijdt,
En soeckt in 't vrijen oock, Eer ende Deught t'aenkleven;
Want een Minnaer, die in syn vrijen valscheyt mijdt,
En vlijtich syn Lief vrijdt, uyt rechte Liefd' altijdt,
Niet soeckende, dan syn Gheslachte te vermeeren
In d'Echt, die Godt toelaet, en 'sWereldts recht oock lijdt,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn eerlijck Minnaer, die sal niet legghen te vooren
Een Maeght onkuysche Min, maer hy sal na behooren
Sich draghen in 't ghevry, en sal voor d'Echte Trouw,
Niet soecken om een Maeght, door vleyen te bekooren
| |
Tot snoo onkuysche Min, die een Maeght brenght in rouw;
Maer hy sal trachten haer, te krijghen tot syn Vrouw
Door d'Echt, en op dees voet haer soecken te behaghen;
In sulcker voeghen, dat het Gode is gheen grouw,
Maer dat syn vrijen Godt behaeght, tot allen daghen;
Dus moet een Minnaer, sich eerlijck en ned'righ draghen
In 't vrijen, want een Maeght die wordt soo best bekoort;
Hy moet in 't vrijen oock niet slap-hertigh vertraghen,
Maer ernstich houwen aen, gheduyrich voort en voort,
Op dat de Liefde niet verkout, ofte versmoort,
Doch geyle Min moet hy gantsch'lijck steedts uyt hem weeren;
Gheen lust boeten voor d'Echt, hem draghen na Godts Woordt,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
EEn Minnaer die op Eer, en Deught, bestaet te vrijen,
Sal leughen, haet, en nijt, oock achterklap vermijen,
En sal in stillicheyt, betrachten syn Liefs Hert
Te winnen metter tijdt, om alsoo te bedijen,
Gheen achterklappers praet, van hem ghelooft en wert;
Niet en betracht hy dat, syn Lief kan baren smert;
Hy vrijdt, hy smeeckt, hy vleyt, en dat al om daer meden
Te winnen syn Liefs gunst, om haren 't wil hy vert
Wtlandich reysen sou, want hy soeckt te besteden
Syn tijdt in haren dienst; hy tracht door soete Reden
Hem te maecken een Heer, van des Dochters ghemoet;
Hy soeckt te Trouwen haer; hy tracht met haer in vreden
Te leven na Godts Woordt, in d'Echt des Houw'lijcks zoet;
Door woorden en ghelaet, hy yv'righ blijcken doet,
Dat hy syn Lief in d'Echt, niet garen sou ontbeeren;
Hy biedt haer aen syn Trouw, uyt rechte Liefde goet,
Een Minnaer die soo vrijdt, die vrijdt op Deught en Eeren.
Aensiet de Jonckheyt.
Vervreught in Deught. G. van Breda.
|
|
Auteursrechtvrij