Reijnsburchs angier-hoff

Der Pijn-Appel Liedeken, Op den Regel: Singt uyt Goddinnigh soet, den Lof der Eerbaer Vrouwen.

Stemme: Het Nachtegaelken kleyne.

I.

WIe kan den Lof uyt-singhen
Van d'Eerbaer Vrouwen waerd',
Die 'tGoudt te boven gaen?
Haer huys sy vreughd' toebringhen,
Die met haer zijn ghepaerd
Brenghen sy welvaert aen;
Sy doen haer Mannen staen
In achting' by de menschen,
Van yder wel bemindt;
Een schat niet om verwenschen,
Wel zy hem, diese vindt.

[fol. K2r]

 

I I. Haer woorden zijn als raten

 

Van Honich-zeeme soet,

 

En weeren alle twist;

 

Haer Mannen sy te baten

 

Komen in teghenspoet,

 

En schouwen quade list;

 

Haer Tafel wel ghedist,

 

Voedt al die haer aenkleven,

 

Haer huysen, als een vracht

 

Vol Koop-handel daer neven;

 

Die alle volheyt bracht.

 

I I I. Sy strecken uyt haer handen,

 

Haer huysen wel ghebout,

 

Voorsien met dubbel Dack;

 

Haer Ackers, en haer Landen

 

Met vruchten rijck bedout,

 

Daer van sy doen ghemack;

 

Den Armen die ghebrack

 

Sijn nootdruft om te eeten,

 

Sy deelen hare spijs;

 

Haer Mannen zijn gheseten

 

By d'Overheden wijs.

 

I V. Een Eerbaer Vrou ghepresen,

 

Die is een waerde Bruyt,

 

Een uytghemunte Kroon;

 

In stilheyt uytghelesen,

 

Spreeckt sy haer Reden uyt;

 

Haer Spruyten zijn ghewoon,

 

Om haren Dissche schoon

 

Te staen als groen Olijven;

 

De Eer haer niet begheeft,

 

Haer Man sal wel beklijven,

 

Soo langh hy met haer leeft.

 

V. Prince wiltse bewaren,

 

En achtse niet te kleyn,

 

Pleecht Eerbaer vriend'lijckheyt;

 

Dat groeyen mette jaren,

 

De Liefde moghen reyn,

 

Door reden en bescheyt;

 

Gheen zaet van tweedracht spreyt,

 

Wilt bitterheyt verjaghen;

 

Ghy sult tot uwe vreught,

 

Ghenieten goede daghen,

 

Van herten zijn verheught.

Uyt Liefd' ghepijnt.