Pijnaecken, Op den Reghel: Alsulcken Raedt, die is, waerdigh te zijn ghepresen.
DEn Raedt die tot het goet, en van het quaet af-leyt,
Met voorgangh' in de deught, der menschen hert bereyt,
Dat sy voor alle dingh', het Hemel-rijck nae trachten,
En 'tbroose Aerdtsche goet, daer jegens weynich achten:
Den Raedt die Godts Beloft', den Mensch kan maecken vroet,
Dat Godt beloonen sal, die synen wille doet;
En dat hy straffen wil, die boosheyt hier bedrijven,
En stadich in het quaet, en in de sonde blijven:
Die 'tnederighe prijst, en hovaerdy versmaedt:
Die nydicheyt we'er-spreeckt, en tot de Liefde raedt:
Die gierigheyt uyt-roept, en vordert tot weldaden,
Daer door de sonde werdt ghewist, door Godts ghenaden;
Rechtvaerdigheyt ghevest, en onrecht werdt verjaeght,
En alles werdt ghedaen, dat Gode wel behaeght,
Daer door 'tghequetst ghemoedt, der menschen werdt ghenesen,
Alsulcken Raedt, die is, waerdigh te zijn ghepresen.
DIen Raedt, die stadichlijck, de Vorsten maecket kondt,
Dat sy in al haer doen, bewaren Godts Verbondt;
Dat sy om 'sVolcx wil, tot hoocheyt zijn verkooren,
En niet om dat sy juyst, van Princen zijn ghebooren:
Dat gheene Tyranny, haer daden en bevleckt,
Maer dat haer macht, tot schut der Vromen werdt ghestreckt,
En tot langhsame straff, van die de boosheyt pleghen,
Tot af-keer van de gheen, die daer toe zijn gheneghen:
Dat niemandt werdt te naeuw, syn Godts-dienst af-ghepaelt,
Die anders vredich leeft, en Schat, en Tol betaelt;
Want wy zijn nu gheleert, dat oock de groote Rijcken,
Door dwanghe van Godts-dienst, ter neder konnen strijcken:
Dien Raedt, daer door de Vorst, hem tot de Waerheydt keert,
De Pluymstrijckers veracht, ja uyt den Hove weert,
En yder nae waerdy, wel dadelijck, wil wesen,
Alsulcken Raedt, die is, waerdigh te zijn ghepresen.
DAt in de hooghe plaets, daer yder treedt te recht,
De Heere werdt ghedaen, even ghelijck de Knecht:
Dat aensien van de Staet, noch van 't besit van Kroonen,
De goede niet verdruck, de boose niet verschoonen:
Dat het dierbaer Metael, de Waerheyt niet verstom,
Of soo veel soude doen, dat recht soud' wesen krom;
| |
Dat Liefde tot de vriendt, niet werdt soo hooch verheven,
Dat die gheen recht en heeft, nochtans werdt recht ghegheven:
Dat afgunst, haet of nijt, in 't minst gheen plaets en vindt,
Maer dat in desen deel, de Rechter is als blindt:
Dat in den Reden-schael, werdt effen over-woghen,
Al wat tot yders recht, of straf soud' dienen moghen:
Dat altijdt werdt ghemengt, medoghen met de straf,
Den Raedt die aen 't Gherecht, oyt dese Lessen gaf,
Is dierbaerder dan Goudt, en Steenen uytghelesen,
Alsulcken Raedt, die is, waerdigh te zijn ghepresen.
DEn Raedt, die het Ghemeent, niet op en stoockt tot twist,
Maer dat onrustich is, met Wijsheydt weder slist:
Dien Raedt, dat elcken een, uytsteeck syn trouwe handen,
Tot scherm van het Ghemeen, en af-keer der Vyanden;
Goetwillichlijck betael, naer advenant syn macht,
Dat tot 'tghemeene nut, dient nodich op-ghebracht:
Dat elck ghehoorsaem is de redelijcke Wetten,
Die tot 'tghemeene nut, de Overheden setten:
Dat niemandt hier verkort, neme syn eyghen wraeck,
Maer dat hy aen 'tGherecht, voor-draghe syne saeck:
In't kort, dat elck ghetrou, syn Ampt wel heeft ghequeten,
De voorstandt van syn huys, oock niet en heeft vergheten:
Dat yder oock niet laet, den droeven, troost te bien;
Niet op syn Naestens feyl, maer op de sijn te sien:
De Weduwen voor-staet, en queeckt de droeve Wesen,
Alsulcken Raedt, die is, waerdigh te zijn ghepresen.
Uyt Liefd' Ghepiint.
|
|
Auteursrechtvrij