Reijnsburchs angier-hoff


Der Roode Roosen Liedeken, Op den Regel: Singt uyt Goddinnig soet, den Lof der Eerbaer Vrouwen.
Stemme: Edel Artisten koen. I. EErbaer Vrouwe goet, Kuysch van leden en tuchtigh, Die reyn zijn van ghemoet, Minnelijck en Godtvruchtigh,
[Folio J3r]
Die zijn Lof en Prijs waerdigh, Want niet aerdts kan op aerdt Soo kostelijck zijn of aerdigh, 'tGheen den Man meer vrucht baert. I I. Een goe Eerbare Vrou Sal door onkuysche Minne, De knoop van d'Echte Trou Tot gheener tijdt ontbinnen; Maer sal in Liefde leven Ghetrou met haren Man, En meer vreught aen hem gheven, Als eenigh aerdts dinck kan. I I I. Soo een Eerbaer Vrouws Man, Komt in druck of ellenden, Die Vrouwe sal haer dan, Tot synen dienste wenden; Sy vertroost hem in rouwe, Sy helpt hem waer sy mach, Sy thoont haer Liefd' ghetrouwe, In druck, pijn, of gheklach. I V. Een Eerbaer Vrouwe mijt Ondeucht, die haer kan hind'ren, Sy poocht met alle vlijt Om deuchd'lijck hare Kind'ren Te stichten, en te leeren In Godts Woordt met aendacht, Sy vreest oock Godt den Heere, Haer Man sy als Heer acht. V. Ghelijck de Sonne doet Den Hemel schoon vercieren, Een Eerbaer Vrouwe goet, Vol reyne goe manieren, Verciert haer Huys in deughde, En gheeft aen haren Man Rust, troost, vermaeck en vreughde, Meer als yet aerdts doen kan. Vervreught in deught. G. van Breda.