Refereynen ende liedekens

§ Refereyn. 64.

Bruessel. Maria Cransken.
Minliick accoort.
Niet wt Ureesen, Hobos.

HOort ghi die de wijsheit behoort te smaken soet
Deur den Geest, die v is ghepreserueert goet,
Als Salomon gesmaect heeft, wildy verlaten,
Mits valsch voornemen ghy God blaspheminge doet,
Daer ghy deur Rust soudt vinden t'uwer baten,
Wildy dan Godts keest met Wreedtheyt vaten,
Daer Rust en Welvaert sou moghen wt rijsen,

[fol. 144v]

 

Soo Salomon ontfanghen heeft van Godts staten,

 

Deur bidden om Wijsheyt, dwelc weerd is om prijsen,

 

De Landen te bringhen in Rust, sulcx bewijsen,

 

Dat hy den Heere ghebeden heeft niet wreet,

 

Om Wijsheyt, daer de Landen deur verjolijsen,

 

Niet om lanck leuen, noch om Rijcdom soot nu gheet,

 

Maer om Uerstant, ende Oordeel te hooren breet,

 

Dus seg ick, wilt altijt in Wijsheyt bouwen:

 

Want t'mocht v int d'leste wesen bijster leet,

 

Want Wijsheyt, die cant al in Rusten houwen.

 

 

 

Die Heere spreeckt, Ick heb v Uerstant ghegeuen,

 

Dwelck niet gheweest en is, noch nae v Leuen

 

Opstaen en sal, daer toe heb ick ghedaen

 

Dat ghy niet ghebeden hebt, maer sonder sneuen,

 

Dats Rijckdom en Rust, dat dijn om verstaen,

 

Gheen onder die Coninghen en is soodaen

 

Nu met Wijsheyt, tot uwer tijt en ist,

 

Dat ghy in mijn Weghen wandelt sonder waen,

 

En ghy mijn Ghebeden houdt, en niet en mist,

 

Soo v vader Dauid wandelde sonder list,

 

Soo sal ick v gheuen Wijsheyts sgheests crachtich:

 

Nu wee v, die wanckelbaer leeft in Twist,

 

Daer v de Wijsheyt is vanden Heere machtich

 

Ghegheuen, om te ghebruyckene soetdachtich,

 

Dwelck hy Salomon eerlijck heeft vergouwen,

 

Hier om weest altijt in Wijsheyt machtich,

 

Want Wijsheyt, die cant al in Rusten houwen.

 

 

 

Wie can des heeren Gheest ouerdincken claer,

 

Dan die de Wijsheyt van Godt heeft voorwaer,

[fol. 145r]

 

En daer den Gheest Godts in is beclijuende,

 

Want waert dat wy de Landen hielen vrebaer,

 

Met Salomons Wijsheyt stantdachtich drijuende,

 

In den Heere, de Rust sou wesen stijuende

 

Binnen den Landen, mits Gods Gheest die suyuert net:

 

De Wijsheyt Rust, tsamen in een wrijuende,

 

Wtroeyende alle Tweedracht, dat is met:

 

Want daer gheen wijsheyt gebruyct en wert, de siel plet,

 

Deur s'Gheests vercoutheyt die in ons is becant,

 

Met ontwijffelijcke Wijsheyt d'Lichaem ontvet,

 

Midts Onrust, en onoirboor doet afstant:

 

Maer Wijsheyt met Iudith altijt int herte plant,

 

Dan sullen de Landen den Godts Gheest trouwen,

 

Alle ijdelheyt der Węrelt schout, biedt hem tant,

 

Want Wijsheyt, die cant al in Rusten houwen.

§ Prince.

O Edel Prince weerdich, in als content,

Ghy beweest Salomon v Cracht excellent,
En Iosue onderstant, en oock Hester fijn,
Die biddende was voor haer Lant, dwelck ghy bekent
Hebt, met v Goddelijck Wijsheyt sy ghetroost zijn,
Al deur bidden Heere, voor ons stinckende brijn:
Dus ghy, die maer slijck de Eerden zijt, wilt dincken
Dat ghy lieden drinckt den onwijsselijcken Wijn,
Daermen v lieffelijck Cracht heeft willen schincken,
Alle Wijsheyt ghy inde Landen sout clincken,
Die v den Heere heeft verleent wt Liefden wel:
O maer wy willen met Caim, Abel crincken,
Bedrieghen en lieghen, dats nu ons valsch voortstel,
Wee die der Landen Rusten hout in sulcken rel,

[fol. 145v]

 

Dat ghy de Wijsheyt, wilt met valscheyt stouwen,

 

Edel Prince schout sulcx Quaet moordadich spel,

 

Want Wijsheyt, die cant al in Rusten houwen.

§ Liedeken op de wijse,
Ick roep v Hemelsche Uader aen.

LOoft den Hemelschen Coninck nv,
Hy sal v in den Gheest verstercken,
Sijnen Godts Gheest dit schenckt hy v,
En weest oock gheenssins hem niet schou:
Want hy soeckt v in alle percken.

Siet dat ghy den Heere bethoont,

Compt voor sijn aenschijn claer met vreuchden:
Bekent den Heere dat hy hoont,
En dat Godt is voor ons ghecroont,
Waer in wy ghebracht zijn in Deuchden.

Ghemerckt dat hy ons ghemaeckt heeft,

Niet v seluen, dus en murmureert,
Wy zijn sijn Uolck, hy voor ons gheeft
Dus in Ureuchden tamelijck leeft,
Want den Heere voor v al cureert.

Gaet tot sijnder poorten in, cloeck

Dancksegghende voor die Weldaden,
Die ghy ontfaen hebt, schout den hoeck
Die valsch is, maer ontfanckt den Doeck
Uan Ueronica, zijn haer paden.

Laet ons den Heere louende zijn,

Dat wy vanden Ghenadighen Heere,

[fol. 146r]

 

Moghen vercrijghen Blijschap fijn,

 

Hy is ons schinckende den soeten Wijn,

 

Soo dat wy zijn wt alle zeere.

 

 

 

Als een Steenrootse die crachtich is,

 

Soo zijn wy inden Heere ghebonden,

 

Uan ons vyanden die waren fris,

 

Soo heeft den Heer ghebroken d'lis,

 

Oorsaeck tot onse Salicheyt vonden.

 

 

 

Arbeyt dat hy wilt thoonen claer

 

Sijn Aensicht, en laet vroom, cloeck singhen,

 

Want t'is ons Coninck, onsen Uaer,

 

En gheeft hem op v pijn hoe swaer,

 

Hy sal v in Eenicheyt bringhen.

§ Prince.

Prince, in Godts Gheest blijft altijt,

Hy sal met Dauid by v comen,
Uerstercken v, en maken quijt
Die teghen v zijn quaet en spijt,
Want hy wilt een yeghelijck vromen.