Refereynen ende liedekens
(1563)–Anoniem Refereynen ende liedekens–
AuteursrechtvrijBruessel. Den Boeck.
| |
[Folio 139v]
| |
Sachmen deur Wijsheyt Godts loff verstercken,
Die wijse Maeghdekens (soomen mach mercken)
Hebben haer lampen brandende ghehouwen,
Maer metten Dwasen waert al vant vercken,
Haer licht was wtte voor Godts aenschouwen:
Hierom leert, mint Wijsheyt sonder verflouwen,
Soo mach der landen Ruste worden vermeert,
Wat houdt de landen eendrachtich vol Trouwen?
Wijsheyt die den Mensch Liefde en God vreesen leert.
Deur Wijsheyt leertmen God vreesen warachtich,
En leuen eendrachtich // lieflijck nae Godts beuel,
Niet straff, wreedt, noch rebel //
De Wijse spijsen oock den Ermen clachtich,
Sy zijn ghedachtich // die daer lijden ghequel,
Maer vertroostense wel //
Der Wijser Liefde, en Ureese is snel,
Sy soecken te leuene al nae Godts Raet:
Die wijs is, en spreeckt gheenen sotten rel,
Maer lieflijck en eendrachtich is alle haer daet,
Sy beminnen alle Deucht, en haten t'Quaet:
Salomon wilt een Erm wijs Kint ghelijcken,
Dat beter is dan een oudt sot Coninck, verstaet,
Die qualijck versiet sijn Coninck-rijcken,
Deur Wijsheyt leertmen alle practijcken,
Wat dat alle landen tot Rusten keert,
Dat sietmen nu noch alle daghen blijcken,
Wijsheyt die den Mensch Liefde en God vreesen leert.
De Wijse zijn sachtmoedich en goedertieren,
Die met manieren // oock daer nae leuen,
| |
[Folio 140r]
| |
Zijn weerdich verheuen //
Haer Gratie vloeyt ghelijck de Riuieren,
Rechters en Princieren // wilt v tot Godt gheuen,
En Wijsheyt aencleuen //
Weest ontfermhertich, soo daer staet gheschreuen,
Soo worddy al van Godt den Heere bemint,
Uertroost den bedruckten die wort verdreuen,
Tooch wercken der Liefden als een moeder haer kint,
U Wijsheyt en laet toch niet zijn verblint,
Met Ghiften en gauen in gheenen saken,
Oft anders v Wijsheyt en doocht al twint,
Men mach Godt gheenen vlassen baert maken,
Deur vervalschste Wijsheyt niet listigher spraken,
Blijuen veel menschen vol Twisten verseert,
Wat doet de landen tot Ruste gheraken,
Wijsheyt die den Mensch Liefde, en God vreesen leert.
| |
§ Prince.Princelijcke Wijsheyt opperste Claerheyt,
Wech, Leuen, en Waerheyt // laetter ons in treden,
Met reynder Seden //
Deur Wijsheyt verdrijftmen alle Swaerheyt,
Twist maeckt misbaerheyt // ten daghe van heden,
Tot menigher Steden //
Abigaël stelde Dauid te vreden,
Met Wijsheyt stilde sy sijn Gramschap groot:
Deur wijsheyt heeft Iudith cloeckmoedich gestreden
En heeft Holofernes ghebracht ter doot.
Deur Wijsheyt ontquam Daniel der leeuwen poot:
De Wijsheyt en heeft Ioseph niet verlaten,
Int Gheuanckenisse daer hy lach inder noot,
Deur Wijsheyt quam hy tot hoogher Staten.
| |
[Folio 140v]
| |
Wijsheyt compt allen Menschen te baten,
En die Godt vreesen, zijn wel weerdich gheëert,
Wat houdt de Landen in Rusten by maten,
Wijsheyt die den Mensch Liefde en God vreesen leert.
| |
§ Liedeken op de wijse,
| |
[Folio 141r]
| |
Dat waer my zeer leet // ick moet verclaren,
T'haer der Liefden heet // Const openbaren,
Sonder beswaren //
Al van Inuijen //
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
Druck is (eylaes) in soo menich Mensche,
Alsmen de Conste doet eenich verdriet,
Soo en gaghet niet tot haren Wensche,
D'lichaem verdwijnt haer, alsoomen wel siet,
Som diet ghebeurt en claghens niet,
En t'doet hem pijne //
O spot, ghy maeckt der Tranen vliet,
Ualsch van Fenijne //
Maer Conste die blust // droefheyts smerten:
Weest doch wat gherust // schout Schimpers perten,
In uwer Herten
Moettijs v mijen:
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
Mint doch de Conste, t'is Godts behaghen,
Als Dauid den edelen Coninck groot,
Die Sauls boosheyt wel conste verjaghen,
Deur Conste van d'Edel Musica bloot:
Al socht hy hem te doene noot,
Met groot onvrame //
Deur Nijdt wrocht hy sijns selfs Doot,
Niemant bequame //
Schout sulcken Spel // tot allen stonden,
Der Gheueynsden rel // spreeckt met twee monden,
| |
[Folio 141v]
| |
Uol looser vonden //
Aen allen sijen,
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
Men veracht Conste opder Eerden,
Die voor den Menschen is om hooren soet,
Rhetorica d'Edelste van weerden,
Daer alle ghestichticheyt af comen moet,
Menich Clappaert spreeckt zeer onvroet,
Als d'Onverstande //
Der Conste hy groote blaemte aendoet,
En spreeckt haer schande //
Daermen Conste saeyt // wassen goey vruchten,
Elcx Herte verfraeyt // al sonder duchten,
T'en zijn gheen cluchten //
Laet Conste dijen //
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
Houdt Urede Broeders, en Conste bemint,
Soo werdy van Godt den Heere gheleert,
Hebtse lief, ghelijck een moeder haer Kint,
Die bedroeft haer alst in lijden verseert:
Maer wt Liefden nu Ureucht vermeert,
En latet blijcken //
Soo wordy om uwer Consten gheëert
Uan Rhetorijcken //
Schout Arghelist // wilt Liefde thoonen,
Ghy wordt onghemist // weerdich der Croonen,
Niet om verschoonen //
Wilt Conste vrijen //
| |
[Folio 142r]
| |
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
D'Edel Musica zeer soet van keeste,
Daer singtmen den Heere met lof en danck:
Salomon in Wijsheden de meeste,
Loofde oock den Heere met soeten Sanck.
Iudith verlost al vant bedwanck,
Loofde bequame //
Godt met Symbalen, en Snaren gheclanck,
T'was zeer ghename //
Godt heeft verhoort // haer singhen en spreken.
Elck die Const orboort // volght nae dees treken,
Urij onbesweken //
Leeft niet als Prijen //
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
| |
☞ Prince.Men siet hier nu Ieucht sticht vreucht hantieren,
Met Minnelijck Accoort, soot wel betaemt,
Om beters wille goet van manieren,
D'Edel Musica haer oock niet en schaemt,
Den Prins ter eeren ongheblaemt,
Wordt Ureucht bedreuen //
En alle die hier constich zijn versaemt,
Laet Godt d'lanck leuen //
Alle Ureucht voortstelt // wilt v vercloecken,
Ontdoet met ghewelt // der Consten Boecken,
Laet Conste soecken //
Met twee oft drijen,
Compt Mineruisten tot desen tijen,
Om beters wille, met Ieucht sticht vreucht verblijen.
|
|