Refereynen ende liedekens
(1563)–Anoniem Refereynen ende liedekens–
AuteursrechtvrijAudenaerde.
| |
[Folio 98r]
| |
En niet berooft en werdt van sijnen Uerstande,
Deur Wijn, oft stercken dranck, dat hy tot schande
T'Recht der Ermen verghete, en laet verdouwen,
Die sijn Moghentheyt niet en gheeft den vrouwen:
Maer dat hy zij ter Gherechticheyt gheneghen,
Deur Gods Ureese, met ernst, vol alder Trouwen,
Die t'Beghin der Wijsheyt is in alle weghen,
Waer deur men Gramschap stillen can ter deghen,
Eens Conincx vrolijck aensicht verheucht de lieden,
Want sijn Ghenade is als eenen Auent-reghen,
Uoor wiens ooghen oock alle quaet moet vlieden,
Want den Godvreesenden deur Wijsheyts ghebieden
Oyt Rumoeren tsuste:
Maer dit can deur den Ghierighen niet gheschieden,
De Ureese des Heeren, wt Liefden met Luste
Is der Landen Ruste.
Waermen voort vaert sonder Ureese des Heeren,
In duysterheyt, daer volghen des weedoms plaghen,
De Fundamenten der Landen moeten keeren,
Ia, de Stoelen der Regenten in groot verseeren,
Neem maer de Ureese Godts vermeerdert de daghen,
Wie Godt vreest ontcompt de Godlooser laghen,
Sy is een Fonteyne die gheeft het Leuen,
Waermen lijdt in Ureese nae Godts behaghen,
Daer wilt hy Rijckdom, Eere en Ruste gheuen:
Want Wijsheyt is beter dan stercke becleuen,
Waer deur de Regenten, als Godts Dienaren,
Regieren, by wien de Ureese Godts is bleuen
In Liefden, als Esdras, sonder tsvolcx beswaren,
Noch den Ermen ontschuldighen t'ouervaren
| |
[Folio 98v]
| |
Met bloedighen duste,
Nae dat ick vinde Ieremias verclaren,
De Ureese des Heeren, wt Liefden met luste
Is der Landen Ruste.
Ureest Eloe al wat leeft op der eerden,
Want wat hy spreeckt, gheschiet t'allen hoecken,
En bemint niet Harnasch, spiessen, oft sweerden,
Als onderdanen houdt den Coninck in weerden,
En wilt hem niet in uwer herten vloecken,
Noch v tot sijnen wederstandt vercloecken,
Want sulcke die Godts Ordonantie weerstaen,
Die sal God met een straf Oordeel besoecken:
Dwinght men v om den Mantel, laet oock lieuer gaen
Den Rock, gheeft Tol en Cijns diet moeten ontfaen,
Ureest, eert, die ghy vreese ende eer zijt schuldich.
Bidt God voor den Regierders met herten ontdaen
Plant houen, huwelick, woont by haer ghehuldich,
Soeckt der stadt beste, tot dienste menichfuldich,
Met goeden inbuste:
Werdt salich met vreesen en beuen verduldich,
De Ureese des Heeren, wt Liefden met luste
Is der Landen Ruste.
| |
§ Prince.Alleene weest niet met vreesen onderdanich
Uwen goeden Heeren, maer oock den Quaden,
Al lijdy Onrecht peynst Petrus is vermanich,
Die recht oordeelt sal wasschen d'Ooghen tranich,
Want wie lijdt om der Conscientie schaden,
Dat is by God in zeer grooter Ghenaden,
T'en is gheenen prijs om misdaets wille lijden,
| |
[Folio 99r]
| |
Zijt oock ghehoorsaem v Leeraers doet haer raden,
Die v d'woordt leeren totter Sielen bevrijden,
Haer ghedachtich t'zijne stelt niet besijden,
Oock int ghebet dat haer God wil verbreyden,
De Deure sijns Woordts, vry sonder vermijden,
Dat wy een gherust stille leuen leyden,
In Liefden verre van Ioab verscheyden,
Die verradich custe,
Hier toe wil ons God herte en sin bereyden,
De Ureese des Heeren wt Liefden met Luste
Is der Landen Ruste.
| |
§ Liedeken op de wijse,
| |
[Folio 99v]
| |
Die wter nacht
Uoort heeft ghebracht
Sijn Woordt al schoon volcommen.
In midden v,
Soo is des Heeren wandel,
Tot eenen gru
Uwer vyanden handel,
Soo hy den Og,
En Sihon heeft verwaten,
Sijn Handt als noch,
Gheweldich doch,
En sal v niet verlaten.
De Heere leeft,
Die Sion heeft vercoren,
En altoos gheeft,
Soo hy heeft toe ghesworen
Israels Saet,
En wilt een eynde maken,
Der Spotters Raet
Ouer haer Daet,
Compt hy selue ter wraken.
Hem is t'ghewelt
Ghegheuen in sijn handen
Soo d'Woordt vertelt,
Fijn ouer alle Landen
Al eest Ondanck,
Des Weerelts Creatueren
T'bazuyn gheclanck,
Can wel eer lanck,
| |
[Folio 100r]
| |
Uellen Ihericoths mueren.
Christus is t'Hooft,
Wat willen wy dan vreesen,
In hem ghelooft,
En laet hy v gheen Weezen,
Sijn Kercke vry
En sal niemant omwenden,
Hy blijft se by
Wat noodt dat zy
Al tot des Ueerelts Enden.
Wy veel, een Lijf,
Deur sijns Woordts openbaren,
Een Hope stijf,
Een God Heer der Heyrscharen,
Een Gheloof reyn,
Een Doopsel sonder vallen,
Een Uaer ghemeyn
Om ons certeyn
Deur, ouer, in ons allen.
| |
§ Prince.Wilt ons Ghebet,
Almachtich Prince ontfanghen,
Dat dijn Woordt net
(Niet om eenich verstranghen)
Wijck wt den mont
Uan sulck die ons leeren,
Maer gheeft terstont
U Leer ghesont,
Doch al tot uwer Eeren.
|
|