Refereynen ende liedekens

§ Refereyn 18.

Antwerpen.
Olijftack. Ecce Gratie.
Wie ducht, Ick hope.

DAer zijn veel saken buyten smenschen verstant,
Die Ruste verwecken, en doen vergaren,
D'eerste is, dat wy hebben Liefde abundant
Tot Godt den Uadere almachtich, want
Paulus leert deur des heylichs Gheests verclaren,
Weest sorchfuldich Broeders, en wilt bewaren
Die eenighe Ruste, daermen op mach bouwen,
Laet den Brandt der Liefden wt v openbaren,

[fol. 41v]

 

Soo sal dan Godt oock Ruste met v houwen,

 

Wie dat anders doet, het sal hem berouwen,

 

Soo deur Hieremias spreeckt, het Godtlijck graen,

 

O Ierusalem, hoe sietmen v vercouwen

 

Inde Liefde, die ghy Godt moet zijn onderdaen:

 

Wee v, spreeckt Godt, ghy sult punicie ontfaen,

 

Midts dat ghy hebt verlaten die Liefde crachtich,

 

Hier deure salt d'Landt in sijn Rusten blijuen staen,

 

Ghehoorsaem d'Ouerste, met Liefde, eendrachtich.

 

 

 

Hoe soumen connen, oft moghen volheerden,

 

Het Landt te houden in Rusten perfect,

 

T'en zij dat wy ons Ouerste in eerweerden

 

Eewich houden, en met haer aenveerden

 

De eendrachtighe Liefde, die heur cracht bestrect

 

Tot heur Ouerste, de welcken sy is subject,

 

Wel wetende, dat sy zijn Gods dienaers bekent,

 

Inghestelt deur Godts Ordonantie correct:

 

Dus gheen beter Remedie voor ooghen present,

 

Om d'Landt te houdene in Ruste gheprent,

 

Dan Ghehoorsaemheyt, met Eerbiedinghe certeyn,

 

Want daermen d'Ouerheyt niet en is obedient,

 

Daer wederstaetmen Godts Ordonantie reyn,

 

Ia, Godts Ghebot: dus die dit achten cleyn

 

Sullen in Onrusten altijt zijn warachtich:

 

Maer gheen bequamer in swerelts pleyn,

 

Ghehoorsaem d'Ouerste, met Liefde, eendrachtich.

 

 

 

Ghehoorsaem d'Ouerste, met Liefde eenpaer

 

Tot malcanderen, als broeders, in deuchden befaemt,

 

Soo sal Ruste naken, weest dit seker voorwaer,

 

Als Christus seyde, volght mijn Ruste naer,

[fol. 42r]

 

Tot sijn Discipulen, weest vlijdelijck versaemt

 

Met malcanderen, en in Liefden ghenaemt:

 

Dus moeten wy oock in Liefden triumpheren,

 

Maer alder eerst tot Godt, diet bouen al betaemt,

 

Daer nae tot ons Ouerste, dit laboreren

 

En waken voor ons, sy haer dus verneren,

 

Ia, sullen oock redene voor ons gheuen:

 

Dus zijn wy se schuldich t'obedieren

 

En onderdanich t'zijne in haer aencleuen,

 

Oock dat wy met malcanderen in Liefden leuen,

 

Soo sal d'Lant wel blijuen in Rusten sachtich:

 

Dus segg'ick gheen betere int Lant verheuen,

 

Ghehoorsaem d'Ouerste, met Liefde, eendrachtich.

§ Prince.

Bouen al isser van noode, en bequame,

Dat die Ouerste des Lants houden in eeren
Den oppersten Prince, bouen al van Name,
Die d'Lant can regeren in Rust sonder blame,
Oock datse haer tot sijn Gheboden keeren:
Want soo langhe als Salomon, soo wy leeren,
Godts Gheboden hielt, soo gaf hy hem Urede soet
In alle sijn Landt, en brocht int verseeren
Alle dat hem schadichde, op den staenden voet,
Oock dat hy rechtueerdich zij, in al dat hy doet:
Want Isaias leert, dit can elck beuroeden
Het werck der rechtueerdicheyt, sal rust en voorspoet
Bringhen int lant, en veruullen met goeden:
Maer weest ghehoorsaem, en wilt in Liefden voeden
Malcandren met Eendracht, weest dit indachtich,
Soo sal d'Lant in Ruste zijn, nae mijn vermoeden,
Ghehoorsaem d'Ouerste, met Liefde eendrachtich.

[fol. 42v]

§ Liedeken.

OOrdeelt, oordelt my Heer,
En onderscheyt mijn saecke,
Dat ick tot elcken keer
Uan dat boose Uolck gheraecke:
Want ghy zijt alleen mijn Hope,
Soet, gheurich bouen Sirope,
Uoor my een salighe nope.

Waerom, waerom ben ick

(Wilt my Godt dit belijden)
Gheuaen in des Uyants strick?
Die my quelt aen alle sijden,
Maer Godt, ghy zijt mijn Toeuerlaet,
Daer al mijn betrouwen op staet,
Uerlost my van des Uyants raet.

Soo dan, soo dan den Hert

Loopt naer de schoon Riuiere,
Houdt mijn Siel recht den tert
Tot u Heere goedertiere,
Want my is dorstende zeere
Naer d'Leuende Water teere,
D'welck v is bekent Heere.

Aenhoort, aenhoort v werck,

O Heere uwer handen,
Want ick tot v roepe sterck,
En laet my niet gaen ter schanden,
Laeft mijn Siele, siet sy is cranck,
Met v Spijse en weerden Dranck,
Die ghy om niet gheeft vry en vranck.

[fol. 43r]

 

Als ghy, als ghy sulckx doet

 

Aen my Godt vol Ghenaden,

 

Soo sal dan met vrijen moet

 

Haer mijn Siele wel versaden

 

In v Weyden lustich en fijn,

 

Uol soeticheyts, die niet en zijn

 

Uervalscht met des Uyants fenijn.

 

 

 

Certeyn, certeyn, ick sal

 

O Godt, wt herten gronden,

 

U louen sonder ghetal,

 

Om dat ick heb gheuonden

 

Uoetsel naer mijn behaghen,

 

Dat mijn Siele can verdraghen

 

Nu en ten eewighen daghen.

 

 

 

O Godt, O Godt, hier af

 

Behoort v toe Lof en Prijs,

 

Want den Uyant die my gaf

 

Onwetenheyt, van v Woordt wijs,

 

Hy is beschaemt, van my ghescheyden,

 

Hy mach my niet meer verleyden,

 

Dies moet ick v Lof verbreyden.

§ Prince.

Prince, Prince bekent

Uan t'Corenbloemken reene,
Neempt dit Liedt voor een present
Uan v Mebroeder ghemeene,
Al heuet cleyn conste inne,
T'is ghedaen wt rechter minne,
Tot Rhetorices ghewinne.