Refereynen ende liedekens

[fol. 22v]

§ Refereyn 10.

Den Bloeyende Wijngaertrancke tot Berchem.
Niet sonder Godt.
Ongheleert, verkeert.

DAer Eendrachticheyt regneert wel den Lande hier,
In, en met een warachtige Geloofweerdich,
Met zijn te vreden dat die Heere hem verleent fier,
Dus alle rechte Christen int Gheloof cloeck gier,
Wacht v voor Onrust en Tweedracht eerdich,
Maer thoont elck een rechte Liefde volheerdich:
Want waer rechte Liefde is, en Betrouwen
In God is, daer is seker Gods gheest rechtueerdich,
En die Ghenade vloeyt daer wt sonder flouwen,
Want de Liefde die dringt, en wilt bouwen,
Iae, en arbeyden nae den Wille Godts minjoot,
Waer aff sy Ghenade begheert te houwen:
Want d'werckt Salicheyt in lijden en steruen bloot:
Dus zijt nu elck een lanckmoedich in Liefden groot,
Met Rust en Urede in dat Ghelooue vloet,
Soo dat de Landen in Rust houdt van wederstoot,
Elck met tsijne te vreden, int Ghelooue goet.

Dus elck zij te vreden Leecke, ende Clercken,

Met tghene dat ghy van God ontfangt eenpaer,
Soo mach de Liefde in alle Landen wercken,
En die Eendrachticheyt regneren en stercken,
Op dat die Eerde vol zij van Godts goetheyt claer:
Want soo hooghe als den Hemel voorwaer,
Bouen d'Eerde is, soo laet die Heere sachtich,

[fol. 23r]

 

Sijn goetheyt gheworden, ouer die sonder vaer

 

Sijnen Naem vreesen, en beminnen warachtich:

 

Want die hem aenroept en bid, is hy ghedachtich,

 

Wilt nu alle Tweedracht tot deser spatie

 

Schouwen, en maken ons in Godts liefde deelachtich

 

Daer in Erfdeel hebben sonder fallatie,

 

Ontvliedende der Ghiericheyts fundatie,

 

Te vreden tzijne, in Welvaert en Teghenspoet,

 

Soo rusten de Landen met Iubilatie,

 

Elck met tsijne te vreden, int Ghelooue goet.

 

 

 

Soo wanneer dat gheloouich Herte reene,

 

Sonder s'Menschen werck is ghereynicht gloedich,

 

Soo ghiet die heylighe Gheest in groot en cleene

 

De Godlijcke Liefde sonder Onrust gheene

 

In dat reyn gheloouich Herte spoedich,

 

Soo wort dan den Gheloouighen ootmoedich,

 

Met den heylighen Gheest beuesticht vol Ureden,

 

Dan werckt dat Ghelooue deur de Liefde bloedich,

 

Dat ter Eeren Godts ende sijns Naesten leden,

 

Te dienste mach comen morghen oft heden,

 

Alsoo brenghet Ruste den Lande present:

 

Maer waer t'Ghelooue niet en is reyn van Seden,

 

Dat is niet dan een luyende Metael bekent

 

In d'Ooren clincken, als Paulus schrijft excelent,

 

Maer wilt met berou van herten gheloouen vroet,

 

Soo can men de Landen in Rust houden ient,

 

Elck met tsijne te vreden, int Ghelooue goet.

§ Prince.

Looft desen Prince, hem bouen al bemint,

Die daer alleen is onsen voorvechter vaillant,

[fol. 23v]

 

Dus houdt v onder malckanderen als een Kint,

 

Simpel als Duyuen, en allen eens ghesint,

 

Met een Ghelooue in Iesum Christum playsant,

 

Op dat hy v seynt sijnen Urede triumphant,

 

En waer die is, en mach gheen Onrust ghebeuren:

 

Want is sijnen Urede met ons in alle Lant,

 

Wie can ons teghen zijn, oft doen eenich treuren,

 

Niemant en can ons schaden tot elcker euren,

 

Alle die in hem gheloouen ghepresen,

 

Want al ist onder sijn Godlijcke nateuren:

 

Want ist dat, spreeckt Dauid, alsoo wy lesen,

 

Soo en sal d'Lant niet in Ruste wesen,

 

Ten zij dat die Heere neempt in sijn behoet,

 

Te vergheefs waken sy al, dus dan in desen,

 

Elck met tsijne te vreden, int Ghelooue goet.

§ Een Liedeken, op de wijs,
Een Ridder ende een meysken ionck.
Op een Riuierken dat sy saten. &c.

BEtrout den Heere ghy Menschen al,
En zijt te vreden wat hy v iont,
Schout die Onruste den boosen val,
Laet Ghiericheyt nu in heur verbont.

Men siet oock nu alle Heeren schier,

En alle Landen vol Onvrede,
Zeer begheerelijck van goede hier,
Eendracht en vint nerghens gheen stede.

Waer elck te vreden met den sijnen,

Regeerden hun volck aen alle cant,

[fol. 24r]

 

Soo souden dan t'elcken termijne,

 

De Landen in Rusten zijn playsant.

 

 

 

Ueelderley Secten oock regneren,

 

En besonder veel Gheloouen quaet,

 

Men can nochtans maer een vseren,

 

Soo tot den Romeyn gheschreuen staet.

 

 

 

Hadt elck het rechte Ghelooue goet,

 

Dwelck ons Christus hier heeft ghelaten,

 

Soo souden de Landen metter spoet,

 

Wel in Ruste zijn wter maten.

 

 

 

Het recht Ghelooue en leert ons niet

 

Dan al Eendrachticheyt te houwen,

 

D'welck dat, eylaes, nu niet en gheschiet,

 

Deur haer valsch Ghelooue ende Betrouwen.

 

 

 

T'Ghelooue can de Landen alle bloot,

 

Hier al samen in Rust houden snel,

 

Waer dat sijt alle volchden minjoot,

 

Dus Wee hun dan diet verachten fel.

 

 

 

Prince elck met sijn te vreden waer,

 

In een rechte Ghelooue eendrachtich,

 

Ghy Corenbloemkens reyn van seden claer,

 

Houdt de Landen in Ruste sachtich.