Refereynen ende liedekens
(1563)–Anoniem Refereynen ende liedekens–
AuteursrechtvrijBarbara per Aelst.
| |
[Folio 10v]
| |
Sonder Fraudatie // met onreynder Zede,
Wie houdt nu Eendracht, Pays, Liefde, oft Urede?
Elck met Cains Nijt groot is ontsteken:
Achitophel blijft noch obstinaet waerhede,
Saul sijnen vader vervolcht t'allen weken,
De valsche Iezabel dreycht met quade treken
Helyam te dooden, d'welck ick moet beclaghen:
Abimelech eer soeckende vol ghebreken,
Doot sijn seuentich Broeders sonder naer vraghen,
En liefde tot God die elck behoort te draghen,
En tot sijnen Naesten, acht elck zeer cleene,
Nochtans houdt in Rusten de landen by vlaghen,
Liefde tot God, en den Mensche reene.
Amans hooueerdicheyt baert haer nu crachtich,
Balaam sachtich // aenueerdt ghelt met hoopen,
Achab sijn loosheyt is noch indachtich,
Dies Naboth de doot hier door warachtich
Helas zeer clachtich // niet can ontloopen:
Iacobs Kinderen Ioseph vercoopen,
Dies Iacob van rouwe bynae waent steruen,
Holofernes den Wijn noch drinckt met stoopen,
En versmoort in sijn sonden tot sijn bederuen:
Sennacherib sijn gramschap niet wilt afkeruen,
Maer doodt noch menighe met sinnen obstinaet:
De Rechters van Ierusalem menichweruen,
Om dat sy niet moghen volbringhen haer quaet,
Strijcken onrecht Uonnisse, peyst dan hoet gaet,
Hier door zijn de landen dus ghestelt in weene,
Maer in Rusten canse houden vroech en laet,
Liefde tot God en den Mensche reene.
| |
[Folio 11r]
| |
Wie is nu met Dauid sprekende met monde,
Wt rechten gronde // voldoende iolijselijck,
Ick wil v beminnen Heere t'allen stonde,
Want ghy zijt mijn sterckheyt, soo ick self orconde,
Ghy gheneest elcx wonde // vuylen en afgrijselijck:
Paulus veel liefden was bewijselijck
Christo en den Mensche als d'opperste Goet,
Soo oock Ioannes wel is aduijselijck,
Elcken daer toe vermanende met volder spoet:
Want Liefde is een Fonteyne zeer soet,
Daer af dat in Prouerbijs staet gheschreuen,
In v straten sal loopen ws waters vloet,
Gheen Uremde en sal dat meer aencleuen,
Dus wilden wy ons alle tot Liefde gheuen,
Pays waer ouer alle landen int ghemeene,
Want in Rusten can houden alle die leuen,
Liefde tot God en den Mensche reene.
| |
§ Prince.Christus wt Liefden door s'Uaders begheeren,
Naer t'schrifts vercleeren // daelde wt s'Uaders schoot,
En quam ons verlossen van s'vyants deeren,
Die altijt soeckt met subtijl affeeren,
Met schichten en speeren // ons te bringhen in noot,
Liefde bouen al hy ons sterckelijck gheboot,
Bemint malcanderen soo ick v beminne,
Wt Liefden hy ghestoruen is de bitter Doot,
Begrauen, verresen, tot onsen ghewinne:
Hier om seyt Ioannes met cloecken sinne,
Die sijn Broeder haet, op hem kijuende,
Ick segghe v waerachtich, nempt dit wel inne,
Die en heeft het Leuen in hem niet blijuende,
| |
[Folio 11v]
| |
Maer inde Duysternisse is hy drijuende,
Dus blijckt hier by wel, alsoo ick meene,
Dat de Landen in Rusten houdt beclijuende,
Liefde tot Godt, en den Mensche reene.
| |
§ Liedeken op de wijse, Ghy die verlast zijt compt tot my. &c.GHy Christen Broeders ouer al,
Hoort Christum den Heere spreken,
Die wel naervolcht mijn weghen smal,
De Duysternis is hy ontweken,
Dus Liefde draecht
Die my behaecht,
Soo en werdt ghy niet versteken.
Liefde is een deucht die wel vermach,
Haer deucht en machmen niet vol louen
Ghelijck de Sonne verlicht den dach,
Soo blincken haer wercken hier bouen:
Der Sonden ban
Sy breken can,
Sy vaecht die zijn bestouen.
Ghy die int herte Liefde prent,
Scientie wert v ghegheuen,
Als een met Godt werdt ghy bekent,
Soo Mattheus heeft beschreuen,
Christus is t'Hoot,
Ghy d'lichaem bloot,
Alle die in Liefden leuen.
| |
[Folio 12r]
| |
De Liefde reen is soo eerbaer,
Gheen last en can haer verdrieten,
Sy helpt die zijn beladen swaer,
Men siet haer in noot niet verschieten,
Zijt ghy bedroeft,
Ghy werdt ghetoeft,
Liefde doet sulcx ghenieten.
Paulus die seydt met woorden vroet,
Al spraeck ick met Menschen tonghen,
Oft oock met Enghelen voyse soet,
En met Liefden niet waer bedwonghen
Uoor Godts Aenschijn,
T'waer swaer ghepijn,
Alsoo hier werdt ghesonghen.
De selue die spreeckt noch hier by,
Al deeld' ick mijn goet den Ermen,
En gaef mijn Lichaem met herten bly
Ten brande sonder ontfermen,
Seer cleen ghewin
Brocht my dit in,
Oft Liefde moest mijn hert verwermen.
Die niet met Liefden is ghewont,
En mach nemmermeer gheraken
Tot der gherechter ghesontheyt gront,
Dwelck Christus is, soo wy smaken,
Die t'alder tijt,
Om ons bevrijt
In Liefden wilt dat wy waken.
| |
§ Prince. | |
[Folio 12v]
| |
Prince der Corenblommen weert,
Laet v dit danckelijck wesen,
Altijt in liefden v gheneert,
Soo werdt ghy van God ghepresen,
Ghy crijcht hier Rust
Naer uwen lust,
En naemaels oock mits desen.
|
|