|
| |
| |
| |
§ Refereyn. 4.
§ T'Kersouken binnen Louene.
Svver.
Ouerpeyst d'Inde. Ian de Costere.
AL waert dat ick hadde Salomons scientie,
En de Gheest Godts my gaue d'intentie
Uan alle Wetenheyt daermen af mach lesen,
So en seg ick anders deur eloquentie,
Datter yet ter werelt sou moghen wesen,
Dat de Landen can (verstaghet in desen)
In Rusten houden, tzij spaey, vroech oft laet,
Dan Eendrachtich Accoort, als broeders ghepresen,
Te samen houdende zeer delicaet:
Want deur tweedrachtich accoort compt alle quaet,
D'welck voor de Landen onrust is t'allen tijen:
Maer deur eendrachtich accoort en compt geenen smaet
Maer groote Ruste aen alle sijen,
Deur tweedrachtich accoort compt vechten en strijen,
D'welck een Onruste is voor alle Landouwen,
Dus Eendrachtich Accoort, ick moet belijen,
Can de Landen in Rusten ghehouwen.
Dat die Menschen eendrachtich accorderen,
Can in Rusten ghehouden, sonder failgeren,
De Landen ouer al aen elcken cant,
Want deur Tweedrachtich accoort sietmen mineren
Steden en Dorpen ouer alle d'lant,
En menighen Ridder coene vellen int sant:
Maer deur Eendrachtich Accoort weert om prijsen,
Sietmen ons den Peys comen, en oock Bestant,
| |
| |
En een groote Ruste daer deur rijsen,
Uoor alle Landen, dit zijn mijn auijsen,
Waermen yet vinden mocht voor alle saken,
Dat can in Rusten houden wil ick bewijsen
De Landen hier aff den keeft wilt smaken,
Dan Eendrachtich Accoort int slapen, int waken,
Willet versoecken onder mans oft vrouwen,
Eendrachtich Accoort, t'en mach niet laken,
Can de Landen in Rusten ghehouwen.
Een Accoort te houden t'samen eendrachtich,
Can de Landen in Rusten houden sachtich,
Soot wel blijcken mach tot elcker ueren,
Want Tweedrachtich accoort zeer quaet warachtich
Doet de Landen in Onrusten dickwils trueren,
Maer door Eendrachtich Accoort sietmen labueren
Den Landtman ouer al by daghe by nachte,
En den Coopman rossen, reysen en vueren
Deur alle Landen met sijn goede vrachte:
Deur tweedrachtich Accoort houdtmen wachte
In alle Landen, en hebben Onruste groot:
Maer Eendrachtich Accoort (hebt hier op achte)
Can de Landen in Rusten houden, segg' ick bloot,
Tweedrachtich Accoort bringt menighen ter doot:
Dus derr' ick segghen met een vast betrouwen,
Eendrachtich Accoort sonder wederstoot,
Can de Landen in Rusten ghehouwen.
| |
§ Prince.
Dat menich Landt nu is in Turbatie,
Uan t'Ghelooue onder menighe Natie,
Dat doet Tweedrachtich accoort quaet van mijnen:
| |
| |
Want hielense een Accoort door Godts Gratie,
Sou in alle Landen groote Ruste schijnen,
En s'Menschen Salicheyt soeter dan wijnen,
Sou daer oock door rijsen, zijt dies wel vroet:
Maer door tweedrachtich Accoort moet verdwijnen
Rusie der Sielen, en Ruste der Landen goet,
Dus eest dat de Landen zijn in Rusten, doet
Eendrachtich Accoort, t'is Christus Leeren,
Soo te leuen, spreeckt hy metter spoet,
In Liefden eendrachtich sonder verseeren:
Want Tweedrachtich accort onder alle Heeren,
Houdt de Landen in Onrusten en benouwen,
Maer Eendrachtich Accoort tot allen keeren,
Can de Landen in Rusten ghehouwen.
| |
§ Een Liedeken op de wijse, Ick was een Clercxken, en lach ter scholen.
En straeft my niet Heere in uwen thoren,
En castijt my niet in v Gramschap voort,
Zijt mijns ghenadich, en laet my niet verloren,
Want ick ben cranck, mijn ghebeente is verdoort.
Mijn Siele is bedroeft almoghende Heere,
Wanneer sal ick uwen troost toch eens sien,
Houdt op Heere, en strauet my niet meere,
U Bermherticheyt laet nu op my gheschien.
Uerhoort toch mijn Stemme, dat bid ick dy,
Mijn weenen, en mijn suchten hoort doch aen,
En keert doch alle mijn vyanden ghy
Aenueerdt doch mijn bidden, dat bidd' ick saen.
| |
| |
En laet die droefheyt aen my niet cleuen,
Ghy zijt mijn Beschermer, mijn eenich Toeuerlaet,
Uoor dootelijcken ancxt laet my niet beuen,
Maer vrolijck zijn als die verlost is van quaet.
Op dat ick uwen lof mach hier verbreyen,
Gheuet my Wijsheyt ende oock Uerstant,
Wijst my den wech daer ick my sal in vermeyen,
Slaet v ooghen op my Heere aen elcken cant.
Op dat ick als onverstandighe peerden
Oft muylen hier niet en blijue, hooret t'ghewach,
Maer gheeft my vreucht alhier int volherden,
Op dat mijn herte ws altoos beroemen mach.
Uerhoort mijn Ghebet Heere, eest v behaghen,
En keert v Aenschijn niet inden tijt des noots
Uan my: als roeck zijn ydel mijn daghen,
Ick en ben gants niet dan Schaduwe des doots.
| |
§ Prince.
Princelijcke Heere achty ons sonden,
Wie can int Oordeel voor v in Deucht verstijuen,
Soo moeten wy voorwaer tot allen stonden,
Inder eewicheyt verdoruen blijuen.
|
|
Auteursrechtvrij