Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2008 (nrs. 123-125)

[p. 160]

John Fenoghen^●
Rooster van een reisster

We schrijven, ik heb al
een hele tijd
de wereld niet meer gezien.
We schrijven door deze streek
waar ze onbekend is,
waar de wereld
ongeveer onbekend is.
We schrijven, we
schrijven almaar door.
De wereld is al
een hele tijd
onbekend,
is al een hele tijd ongeveer onbekend.
We schrijven, we
schrijven van nummer
tot nummer,
de spanning neemt toe.
De spanning neemt al
een hele tijd
toe,
neemt al een hele tijd ongeveer toe.
We schrijven voor we aankomen,
van nummer tot nummer
iets voor we aankomen.
We schrijven door deze streek,
waar de spanning toeneemt, door
deze streek, waar ik de wereld niet had gezien,
waar de wereld onbekend is,
waar de wereld ongeveer
onbekend is. We
schrijven, we zijn vrij om te schrijven,
we zijn van nummer

● ‘John Fenoghen, in 1955 geboren te Brussel, debuteerde als vertaler onder de naam Jean Deman in Raster 8. Vervolgens publiceerde hij onder de naam Jan H. Mysjkin essays, oorspronkelijke poëzie en vertaald werk in de nummers 13, 14, 16, 20, 34, 48, 59 en 93. Daarin presenteerde hij auteurs als André du Bouchet, Velimir Chlebnikov, Danielle Collobert, Jean Pierre Faye, Joseph Guglielimi, Guillevic, Jean-Claude Montel, Paul Louis Rossi, Jerome Rothenberg, Jacques Roubaud en Jean Tortel - vaak voor het eerst in het Nederlands. Midden jaren tachtig werd zijn werk zowat systematisch afgewezen door de gewijzigde redactie, zodat hij uitweek naar het tijdschrift Yang, dat in ons taalgebied de voortrekkersrol van Raster had overgenomen.’

[p. 161]

 

tot nummer

 

almaar door vrij om te schrijven,

 

waar ze toeneemt,

 

waar de spanning ongeveer

 

toeneemt. We hoeven maar te schrijven

 

om aan te komen,

 

maar niemand lijkt aan te komen.

 

We hoeven maar te schrijven

 

om tot vrijheid

 

te komen, om vrij te zijn

 

aan te komen

 

waar ze toeneemt,

 

waar de wereld ongeveer toeneemt.

 

We schrijven, we

 

schrijven almaar door, van nummer

 

tot nummer schrijven we

 

almaar door schrijven

 

we van nummer

[p. 162]

[p. 163]

tot nummer schrijven we,

maar niemand lijkt aan te komen.

***

Wanneer we eenmaal tot een verpletterende rij nummers zijn gekomen, valt de expeditie de haven binnen. Ik wilde graag geloven dat ik de Noordpool zag, maar de palmen langs het strand ontnamen me die illusie.