Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 57]

Astrid Lampe
StorrieStorrieStorrieStorrieStorrieStorrieStorri

kies je aap hoe sterk die arm was keine ahnung maar het dichteresje werd er met een verbazend gemak door opgetild in de vaart der volkeren opgestoten zo zeker en zo vast dat eenmaal in die lift ze zonder een moment van dubben (laat staan wilszwakte) de soldatenkistjes van een hoogwerker met een ranke boog let wel had uitgeknald en verruild voor precies zulke lakpumps als die waarop ze de actrice die ze ooit mateloos bewonderd had had rond zien stappen had had janee die teksten waren van haarzelf

spanstaal

ESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORR

zo dicht erop kan je de grime ruiken de rok van de actrice leidt ernstig af van het spel je kijkt niet meer naar tsjechov maar gluurt door een kier van het grote naaiatelier naar een van de bijrollen blij vijftig zo'n klok / stolp / blom die bezield met een blos (blossen?) een el goudbrokaat of panterprint zo rrrrrrr onder de chromen voet van een husqvarna doorhaalt zo rrrrrrr eitje ook het koffiekarton wordt nu sterk gereduceerd tot een patroontje gewoon een patroon dus zoals die husqvarna van daarnet inene tot gered gereedschap of noem je dat gedéduceerd (van deductie) vlot alles herleiden tot

[p. 58]

spanstaal

gered gereedschap

IESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTOR

opmaak pumps een serie nadrukkelijke gebaartjes het met opzet wat hees aangezette stemgeluid plus de (zo'n cosmetische kit pas écht completerende) lipjes kersenrood mocht ze dan als de gehaaide bliksem als blikkerende op een warme luchtstroom dansende in hard medialicht uitbundig schitterende en schaterlachende reepjes zilverfolie van haar idool een jeugdzonde gejat hebben de teksten waren van haar van haar en van niemand anders ‘bloedeigen pennenvruchten’ zo liet ze het ook wel per abuis uit steeds weer zo'n kersverse mond optekenen sorry herstelde ze zich paarde pit aan dat mondbeeld op de valreep ik corrigeer: die teksten zijn mij

spanstaal

gered gereedschap gewoon

RIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTO

[p. 59]

waarom blaf je zo vati ik ben goddomme je ijzeren verpleegster nie maar je dochter blij vijftien bezield met een blos de lippen van je bloedeigen steractrice een houten kont van het waken een houten kont van het nachtbraken waarom blaf je zo vati hou bono hier buiten

ik val niet dood

RRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIESTORRIEST

had had janee passé een jeugdzonde exact zo'n dwaling hoe idolaat was ze wel niet geweest dweepziek een rund een halfgaar oerrund schoot het door de kop snel noteren nóg een geluk (ze deed het in haar broek ze moest nu bijna op dat bleef) dat bleef en blijft (dat door de kop schieten) ja nog een geluk dat ze onder haar eigen naam en niet krampachtig onder zo'n gewilde (zo'n naam die er nét naast gelegen had) gedebuteerd was haar naam die ze steeds passender vond naarmate ze um vaker in de krant zag staan naarmate krant pers bladen um vaker kopten koppen jazeker koppen noteert u dat met name de glossys de fokkers een puddingdag en altijd weer bono al sloeg je haar dood ‘waarom bo keine ahnung bo’ zo dicht erop kan je de inkt ruiken haar dagen van de dansende printer rund soepbladen pudding en bo ho een punt nu ik meen het je mantra

spanstaal

gered gereedschap gewoon