Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 124]

Tempo tempi
K. Michel

Ik was in een grachtenpand
Ochtendlicht en voorjaar
Achter het raam een vijgenboom
met grootgeschapen bladeren
De stijlkamer was hoog
had prachtig beschilderd behang
Piano en microfoon stonden klaar
om een recital uit te voeren
van klassieke wiegeliederen
Het publiek zat op kraakstoelen
wel dertig baby's en hun ouders
Het speet de pianist dat de sopraan
wegens ochtendziekte helaas
Met applaus werd de invalster begroet
Tijdens de vertolking woelde het publiek
als een veelkoppig lichaam als een door
meeuwen omwolkte kotter onder de kust
De bladeren zwaaiden, de wind stak op
een regenvlaag trok over de tuin
Boven de dobberende babyhoofdjes
hing een sobere kroonluchter
Daar liet ik mijn blik op rusten
terwijl mijn gedachten dwaalden
naar boodschappen, drukproeven
de titel voor een feestgedicht^*
Plots viel me op dat de kroonluchter
haast onmerkbaar traag draaide
als een klok die de seizoenen telt
Dromerig mooi als een trilling
in de verte boven een heet strand
Maar het was april en binnenskamers
we bevonden ons in Herengracht 572
bij een werkelijk hoorbaar concert

* ‘Duwen deur klemt’

[p. 125]

 

Micha junior is mijn getuige Tilly junior

 

De uitvoering duurde een klein uur

 

dat wil zeggen in mijn universum want

 

de vijgenboom draaide zijn eigen ringen

 

de kraakstoelen volgden een allegro tempo

 

en de baby's waren elders, bewogen zich

 

door een Melkweg zonder en toen en toen

 

 

 

Nu ik dit noteer, ver voorbij twaalven

 

het hele huis ligt allang op één oor

 

heb ik nog steeds het gevoel wakker te moeten worden.