Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 111]

Op zee

Wat ik zie is de zee, ik die doe alsof ik een hond ben, geen betere manier
om aan het lachen te brengen.
Wat ik meeneem op een reis rond de wereld, wat ik nodig heb om
na te denken over wat ik nog niet uit kan leggen.
Een gast voor elk avondeten, zolang wij op zee zijn, tegen wie ik begin
te spreken als wij dagenlang niet met elkaar hebben gesproken.
Als je mij iets wil noemen kan je mij admiraal van de oceaan noemen.
Verrassing, verrassing, ik hoor het je zeggen.
Twee uit drie, dat is niet slecht.
Deze avond had ik samen met jou willen hebben.
Je hebt weer iets bedacht, maar je kan niet zeggen wat het betekent.
Wat je bedacht hebt klopt, elke keer dat je het uitprobeert, maar je
kan niet zeggen waarom.