Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 2007 (nrs. 117-122)

[p. 66]

Midden van het leven

Tijdens de voorbereiding van deze toespraak zocht ik op waar het woord
‘midden’ nou eigenlijk vandaan kwam: het is ontstaan uit de eerste helft
van het woord ‘middag.’

Ik stelde me een middag in mijn leven voor, een middag als alle anderen,
een middag waarop ik op een stoep loop. Ik houd mijn pas in, draai een
kwartslag en wil de straat oversteken.
Ik kijk naar links en rechts. Auto's blijven voorbijrijden en ik blijf maar
staan. Het staan wordt een soort uitrusten.

Goed uitrusten lukt als je de tijd vergeet. Zo aan de kant van de weg weet
ik niet meer waar ik ben totdat de weg opeens vrij is. Zo moet ongeveer
het midden van het leven zijn.
Het is een moment dat bestaat, en tegelijkertijd ook niet: het is niet te
bepalen.

Wat betekent het midden van je leven dan? Is het belangrijk?
Misschien is het een pauze, als tijdens een wandeling: je moet nog de
helft, of je mag nog een helft. En die pauze lopen we allemaal voorbij,
met een bosje bloemen in onze handen, of een hand in onze broekzak.