Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1979 (nrs. 9-12)

[p. 30]

• Antonio Porta
• De koning van het magazijn
gedichten uit Il re del magazzino (1978) vertaald door Karin van Ingen Schenau

Brief nr 1

(ik) vraag me af of ik naar het raam moet gaan
kijken naar meneer B.B. met zijn chinese jasje en zonder bril
de wandeling die hij 's morgens maakt om het huis
(ik) sta daar te kijken en vraag me af welke eenvoud
mijn zoon en dochter welke eenvoud ze nodig hebben om te begrijpen
te begrijpen om zichzelf niet al dood te wanen nog voor het uitgaan
ik ga het huis binnen waar mijn zoon en dochter wonen breng een kat mee
zo kunnen ze mij op schoot houden als ik er niet ben als een kat
we kijken uit het raam wachtend of B.B. te voorschijn komt
met de ogen half dicht en dan kan ik zeggen: houden jullie ze wijder open
en de kat kan als baken dienen

[p. 31]

Brief nr 2

(ik) vraag jullie of je hier mijn rug en flanken aanraakt
of ik mijn benen spreid die ze vol geprikt hebben met spelden
tussen de zachte schaamhaartjes rennen uitgehongerde rozemuisjes
het waren een stuk of zes banderillas bewerkt hebben ze me met de pica
de anderen steeds te paard (ik) een zak bonen op mijn rug
dit is zeg ik jullie vermoeidheid en ik richt me op als de arbeid gedaan is
ik doe twee of drie kniebuigingen en jullie zien me lachend aan
je moet weten dat het nodig is maar in omgekeerde richting

Antonio Porta

[p. 32]

Brief nr 6

je vertelt me: de agent maakte ze met handboeien vast aan de spijlen
daar waar het hek is op piazza stuparich en charlie
mingus-toen sloeg hij hem met zijn knuppel op zijn ballen en vroeg
doet het pijn? het antwoord was: ja! en toen sloeg hij
weer en het antwoord was: nee! toen hield hij op en ze hielden ook op
bij de anderen met de handboeien vast aan het hek
snap je nu dat ik je een simpele waarheid had verteld
bij god dat de nazi's hier onder ons zijn en dat er geen kampen zijn
hier bij ons niet uit een teveel aan schaamtegevoel maar dat ze er zijn
waar ze als signaal dienen (pinochet is een man van zijn woord)
ze kunnen in een vloek en een zucht opgezet worden volgens de oorspronkelijke tekeningen
die goed bewaard zijn tezamen met de handboeken van de oude martelingen
en de nieuwe als in een anatomische zaal met de oude tangen nog
goed onderhouden aan de wand opgehangen ter verering en ik omhels jullie innig

[p. 33]

Brief nr 8

drie dagen heb ik in een familie, een dierengemeenschap geleefd
allen droegen een muilkorf uit angst zich niet te kunnen beheersen
allen liepen op blote voeten uit angst te schoppen
de kleine roofvogels hielden hun nagels verborgen onder de vleugels
ik heb schreeuwen in de nacht gehoord en vlammetjes flikkerden op
ik jachthond wedstrijd aan het spelen met het wild
toen ben ik gevlucht vrolijk pasen blaffend
zij denken allen tot het menselijk ras te behoren

[p. 34]

Brief nr 17

je zegt me dat ze de foto gepubliceerd hebben van het meisje
gebeukt verstikt verdronken en eerst met pikken
met bezemstelen verkracht dat nu
aan de voet van de auto ligt waar ze in opgesloten was
de doorzichtige plastic zak waar ze in verpakt zat
net onder de knieën naar beneden geschoven
ze zeggen dat ze toen al dood was verdronken in het bad
het meisje dat nu weer tegen haar wil ontbloot ligt
als je hebt willen zeggen dat deze foto er in staat wil je vragen
en (ik) zegje dat het is of deze verkrachting herhaald wordt
vierhonderdduizend maal vermenigvuldigd onder
twee miljoen ogen en daarbij ook iedere keer nog als men
de krant ter hand neemt om haar opnieuw te bekijken...

[p. 35]

Brief nr 26

Ga door zijn poëzie als je hem wilt kennen
vulgaire mensen zeggen: hij heeft een eind gezwommen
hij dompelt zich in de grote rivier omdat die de akker bevloeit
hij zegt: onthoud dat het het land is dat je te eten geeft
de arbeid van de boer weegt zwaarder dan alle andere
als je naar hem wilt luisteren let dan op zijn oudste woorden
hij schreef in de ‘klassieke stijl’ zeggen ze glimlachend
hij schreef in de stijl van de akker die van de rivier
in de bergen begon hij te schrijven: ‘wacht een zonnige
dag af je zult de wapperende rode mantels zien’
ten gunste van de dichters dacht hij aan de dag van de harmonieën
muziek gegoten in het ritme van de lettergrepen
dat het bloeddruppels als zweet kostte doet er weinig toe
hij zei: beletsels van niets vergeleken met de Hemel,
als de godinnen terug zouden keren zouden ze buiten de meren treden
buiten het goed opgemaakte rivierbed. Ja, hij wilde de wolken omleiden:
tien minuten hagel betekenen het eind van een leven
toen wisselde hij verzen uit theedrinkend met een vriend
‘volgend jaar zal de oogst rijker zijn’
hij vertrouwde op de goden, geloofde over te gaan in een ander leven
vulgaire mensen vragen zich af: wie zal er nu het bevel voeren?
het niet vulgaire antwoord is: ‘niemand’. Volk
was de naam van de droom: hij nam het geluid van de scheuringen waar
zonder te ontwaken en de vijanden wilde hij terug de zee in dringen:
nu begint men de lucht in te ademen van het Einde.

[p. 36]

Brief nr 28

als hij zegt: het is een maatregel
moet jij denken: het is een tegenmaatregel
als hij zegt: het is tegen de inflatie
moet jij denken: het is voor de inflatie
als hij zegt: een pak slaag
weet je: deze keer moet het waar zijn
(deze brief is zo simpel
als twee keer twee vier is)
al heb je hem door de machinerie bedriegt
werkelijk Achilles haalt de schildpad nooit in
zeggen is nooit doen

[p. 37]

Brief nr 30

klauwen zie ik uit de wanden komen
andere breken de vloer open
verbrijzelen de kastdeuren
wat jij beschaving noemt is roof
van de industrie of de boeren
geven en nemen betekent
wie niet neemt geeft