Raster. Jaargang 5

[p. 58]

Edoardo Sanguineti

Laborintus II

onze wijsheid verdraagt alle oorlogen
verdraagt de tamme pest der disciplines
jouw gestalte mengt stenen sirenen duimen larven

o vaste kerker

van de tekeningen en de baarmoeder aanwijzende tijd fontein die knaagt en stilte
en in de eigenlijke zin et os clausit digito

verstrooide Laszo vol medelijden

voor liefdes door middel van de beenderen liefgehad

door middel van ongebluste kalk

door middel van concerten voor viool en orkest

door middel van jouw lakens

door middel van de Kritik der reinen Vernunft

liefdes waartegen iedere omlijsting

ieder verraad protest opmaakt

liefdes die volkomen overheersen

liefdes, ja, die essentieel zijn, bevorderd door iedere bloem

ergo vacuas fac sedes

tuarum aurium je moet de wanhopige stenen opnemen o drietand
van mijn chemische vermoeienissen nog steeds en altijd weer Ellie
mijn dichtbegroeide riviermond, zij kweekt vernagelde littekens
bericht vragen van je ontvlambare munten van je lege galerijen
door een reglement

zullen jullie haar smaak vaststellen

[p. 59]

 

het faillissement aanvragen op grond van je leeftijd

 

de lucifers met droogte onder je konijnen wegtrekken

Uit: Triperuno; Milaan 1964. Deze verzamelbundel bevat de eerder verschenen bundels Laborintus, Erotopaegnia en Purgatorio de l'Inferno. Sanguineti publiceerde ook romans: Capriccio italiano (Milaan 1963) en Il giuoco dell'oca (Milaan 1967). Van zijn zeer uitgebreide critische oeuvre moet in het kader van de avant-gardeproblematiek de bundel Ideologia e linguaggio (Milaan 1970²) genoemd worden. Samen met de regisseur Ronconi maakte Sanguineti de bekende toneelbewerking van enige stukken uit de Orlando furioso. Voor het toneel schreef Sanguineti zelf een ‘kwartet voor een vrouwestem en drie mannestemmen’. Traumdeutung (1964, gepubliceerd in Il Menabò, Turijn 1965 pp. 37-49).

[p. 60]

Purgatorio de l'Inferno 17

zo, dus hier (in Cerisy); (zo zeiden ze): hebben wij een chinees;
(en de chinees was ik, natuurlijk);

en op de autoweg legde ik ook uit

wat de weerslag is op de literaire operatie, op radicale wijze, direct (en
zo voort); en we hadden het over het triomferend opportunisme, ook (en toen ik daarna
reformisme zei bedoelde ik inderdaad eigenlijk opportunisme); want
het chinese standpunt (zei ik) rechtvaardigt elke hoop (en dat het geen kwestie moet zijn
van arbeiderselite, tenslotte, maar van het einde van de prehistorie, werkelijk,
en zo voort);

en tegen mijn vrouw had ik het over de hoeveelheid ongeluk, intussen (over de

kwaliteit en zo voort);

en ik bedoelde: rechtvaardigt ook ons; en ook onze kinderen;

en ik bedoelde: rechtvaardigt het moment van de utopie (maar werkelijk, maar voor ons, ook
maar hier, nu): dit moment (rechtvaardigt hij);

en ik bedoelde: voor altijd;

(maar in de nachtclub in Palermo heb ik ze echt horen zeggen: waarom
leef jij? en ze zeiden: hoe rechtvaardig jij je?

ze zeiden: maar rechtvaardig jij je, jij?);

maar nu zie je: maar nu wat een vermoeidheid? en wat een (in deze onze
prehistorie), wat een kalmte?

maar je ziet de modder die achter ons ligt

en de zon tussen de bomen, en de kinderen die slapen:

de kinderen

[p. 61]

 

die dromen (die praten in hun droom); (maar de kinderen, zie je, zo onrustig);

 

(slapend, de kinderen); (dromend, nu):

Uit: Triperuno. Milaan 1964