Raster. Jaargang 3

[p. 247]

Ad Zuiderent | Met gedempt pathos

I

Een witte partituur haakt in het voorhoofd van een veertienjarige;
een openbarstend puistje in zijn neus
en hij hoort de muziek van Morton Feldman niet.
Geen subtiel gevoel; een projectiescherm erboven
waarop: 1^o een onbekende broer zich verlegen en groetend

over de pauken buigt

2^o het jongetje - de dictie van Jacques Brel kwam later -

de burgers oproept honderd maal dezelfde

naam te zeggen naam te zeggen naam

afwisselend zijn eigen naam, een meisje en van hem

Publiek dat schrikt van kuchen
en bij de bekende stijl de handen op elkaar brengt
voor een zilveren pass van het harmoniumpje
via de licht-verschikkende lippen (vijf maal vergroot door David Levine)
naar het verlegen groeten dat hem steeds onbekender wordt

En op een sneeuwveld staat een meisje zonder mensengeur;
de stilte van herinneren klinkt buiten
(door)

(en door)

[p. 248]

II

Wel drinken

Bron slaan

Lucht verwaaien

Riviertjes in het gezicht

Het liefste thuis met de hele houding

De grote hand strekt ofwel de vingers naar het matglas voor de ogen

anders op het stuur een toren van armen

met een parka-kap bedekt de oren en het bijna kale van een dorp

Voor hem uit fietst blauw zeil weer en blond erbij
en daartussen: ‘Eens liep zij hoog te spreken

langs de Noordzee, le plat pays qui est le mien.’

De dagen afgeknot tot heen en weer naar huis:

het pleistoceen is zeventien en zit op de tweede rij van achter;

bij het grinniken om een mislukt herbarium gaan de ramen

open en zit zij achter het axolotl-aquarium en kolven:

de dagen vergroot tot zeven meisjes,
die al dan niet blokfluit spelen

h.b.s.-a hebben

een voile rond hun dialect

genoeg...

Dan weer te snel haalt hij haar in.
Waarom de stilte regent en niet praat
dat wast het water van de hele wereld niet
uit zijn opbrekende verleden

[p. 249]

III

Winter put ineens langzaam uit:
het hoofd een gestreelde pauk;
gevuld de buik, maar met stuifsneeuw.

- Ik laat winden dokter ik kan het geen uur inhouden

en achter mij zit een meisje;

hoe kan ik ooit indruk op haar maken

behalve als ik twee paar sokken draag of geitehaar?

Bij het ouder worden ligt de jongen te krimpen
van kramp - zijn hoofd een erfenis

van duizel kop en

veelvouden te lang

(- Wat wollig gips in de darm en nu de buik inhouden)
Op een scherm witte adem zonder buik
vol klonterende muziek van kousevoeten met een knol
die wind rond de kuiten omhoogtrekt
die in de oren

een suizen

een snuiven

stuift

Misschien slaat een publiek
de handen in elkaar
voor warmte