Raster. Jaargang 2

[p. 445]

Judith Herzberg | 2 gedichten

Voertuigen

‘Ik zie dat hij er is’ zei zij.
Ik keek naar de rij auto's
er was geen ontroerende bij.
Mij lieten ze koud als verouderde
advertenties. Maar zij wees, ‘deze
is het’ en opeens
wist ik hoe verliefd ze was
met het omsmeltend
specificerend
allesbeheersend
betekenisverlenend
omvangrijk belang
dat zelfs een kar op wielen
de vorm verleent
van nageleefd verlangen.

precies zo
ken ik het ook
eerst met stepjes
toen met fietsen
later met sommige
auto's.

[p. 446]

Spreeuwen

Nooit vooral hoopvol
maar deftig, beschäftigt
met veren met universeel-
voer vooral met ertussen.

Niet nodig van vrolijk
verheven of hoopvol
wel bezig van hevig
met snavel als krik.

Geluk is gelukt en de schrik
op het lijf eerst gehurkt dan omhoog
heel gewoon ook opeens
geen geluk maar gehip.