Raam. Jaargang 1973

[p. 7]

Jan Geurt Gaarlandt
De dichter is een koekoek

hij is geen koe de dichter
hij is een koekoek woorden
leggend in andermans ogen -
nog niet éénmaal herkauwt
hij de taal broedt bruut en
met snelheid en poept bij de
buurman z'n koek op de leesplank

hij is geen koe de dichter
hij is een koekoek volleerde
voyeur in andermans boezem
strijkages in houtvrij papier -
hij laat zich met emmers niet
in en brokkelt z'n roddels in
melk van een eenzame land-
man

hij is geen koe de dichter
hij is een koekoek een vlieger
die nooit wordt gezien maar
wel opgaat in bos en dal -
uiergeklots en de langzame
halsbel van koeien? hij lacht
van spenen gespeend en slaapt
als een pocket in andermans
broek

Wie bestuurt dit heelal riep
hij, een blinde? klom in een boom
keek even om zich heen en liet
zich loodrecht met het hoofd
naar beneden van een tak afvallen
Als sparreappels kraakten z'n wervels
met een ruk schoof het hoofd van
de atlas. Wie bestuurt dit heelal,
een doofstomme? geen antwoord, hoe
zou het ook.

Waar is die laatste horizon van
jullie, die zweefstoel van geduld
en chocoladevla, zei hij zonder
z'n stem te verheffen of met z'n
ogen te draaien - de man met de
open armen heb ik nooit gezien
in geen suizen van de lucht was
een woord te horen nooit viel een
hand aan mijn slapen of droomde ik
de droom van het oude boek, niets
in mijn leven is voorspeld geleid
of te begrijpen. Doodrustig stopte
hij het mes in zijn hart.