Raam. Jaargang 1973

Manuel Kneepkens
Op de veranda

de zon ligt met heel zijn verwaande buik
bij ons op de veranda. Wij, teedrinkers
glimlachen, brozer dan ons porcelein
glimlachen:

(: de tuin van 't verleden houdt ons omhelsd
de smalle maan een stifttand van couperus)

totdat schuttingen en fietsenhok bezwijken
onder de jade loomheid van 't zondagse den haag
Ik kus
de gouden wangen van een tuin vol boeddhas
ooms en tantes, naakt en badinerend
een dure bolknak
tussen de donzen spleten van hun bruine lach

Bali.Lombok. de woorden sprongen
als smaragden torren van hun tong, en stuk
onder de judaspenning van hun parasols
repatrieer ik, tussen de vlinders van hun sarongs

voorgoed binnen de paarse lobben van hun buiken.