Raam. Jaargang 1973

[p. 44]

Martien J.G. de Jong
Gedichten

Vegetatie

Je droomde ook wel van oerkrachten in de natuur
een roos bijvoorbeeld die alsmaar groter werd
en bloedend uitliep en de aarde
doordrenkte en doordrong
met mysterieus vocht en bedwelmende geuren
(zo van dat alomvattende weet je wel)

maar dat gaat over mettertijd
en voor je er erg in hebt
sta je in je eigen tuintje
te kijken
of de spinazie al uitkomt

[p. 45]

Redders met natte broek

Nog nooit heb ik gevaarlijk water
zo vol bulldozers en dolle draken gezien
als op 1 februari 1953
wij tolden in een lekke roeiboot
tussen de toppen van kreunende populieren
en deden weinig meer
dan pissen en vloeken

van een arbeiderswoning zonder dak
- daken en deuren dreven afzonderlijk verder -
was alleen nog de zolder zichtbaar
en daarop heulden een man
en een vrouw en vijf kinderen
van wie er telkens één verdween
gelijk met een stuk krakend huis

maar onze boot bleef onkontroleerbaar
en verdomde het te luisteren
naar de riemen van bange jongens
die eigenlijk al terug wilden
toen uit de eerste drakemuil
een dode oude vrouw met een open buik
keihard aan boord sloeg

[p. 46]

Thuis na Holland

(met dank aan adriaan en gerard)

Bij ieder zeldener bezoek
wordt het mij vreemder, dit platte vaderland
vol waaiende regens en gereformeerd beton

de windschuwe reiziger vindt zijn heul
in dode stadjes en knusse binnensteden
maar voor de verloren zoon is er geen heil
waar de woorden die hij vinden moest
in de intiemste kamers van de taal
open en bloot hoereren op straat
of schaamteloos worden verkracht
door gulzige gutturale slagers
zonder weet van het vetgemeste kalf

[p. 47]

Ontwaken in de provence

Gewijde armen van de ochtend
heffen de zon in een monstrans
boven het altaar aarde

voor het warme wonder van de dag
loos ik wijdbeens mijn wijn als water
en adem wierook en mirre
met een gulzige mond vol goud

[p. 48]

Zwemmen in Sicilië

Hitte knerst over het grint
en splintert in wit licht
de lucht siddert van zilte
krimpend wijkt de zee
en geeft haar bedding bloot

buiten de brandende aarde
wentel ik in wellustig water
en ben een beetje bijna ongeboren:
nog niets bevuild
nog niets mislukt

[p. 49]

Wandelen in de ardennen

Vochtig avondlicht
glijdt rood over de heuvels
stilte smelt op het groen
de schapen van het zesde uur
dragen gelaten hun volle doedelzak
maar onder hun staart
jeukt een vreemd verlangen

ik adem door een zeef
ik proef zuivere aarde

[p. 50]

Slapen in brabant

De nacht als een gotisch gewelf
boven de absis van stilte
spokende priesters in het grijs
schuifelen over de graven
van verre voorouders
en dopen in stilstaand wijwater
zielen van ongeboren kinderen

diep in mijn eigen aderen
voel ik de sappen van de grond
schimmelen en gisten -
wat ben ik meer dan een zwam
op een stronk van dit land