Raam. Jaargang 1973

[p. 4]

Age Klink
Gedichten

Over de kunst - 1

‘de kunst houdt de aanspraak levend
op de mogelijkheden van de mens
die nu worden geblokkeerd.’

ernst bloch

[p. 5]

Over de kunst - 2

jaja
om niets of minder soms
wordt er een kind gemaakt
een kater opgelopen
een kalimijn gesloten
krijgen een handvol vreemdgaanders
een stem int parlement.
waarom?
wat is de zin van alle dingen?
zo vlooiend in de zachtbehaarde pelzen
van de prominente dichters ontmoette ik
terhoogte van de grote kerk paus p:
de klokkenluider van het mussolini-mausoleum-
zijn tandem had een lekke band
(de lieve heer was even plassen).
wat doe je dan?
dan help je waar het even kan & meer nog:
je luistert naar geklaag/gelaster.
na nog een rondje om de kerk
ben ik eraf gesprongen -
zag stalin staan:
te prutsen aan een sigarettenautomaat.
dag josef zeg ik lekker weertje
maar hij herkent onmiddellijk in mij
de klasseloze renegaat:
verf in mijn baard.
hij wendt zich af/terecht natuurlijk
maar daar sta ik
want wat te doen?
zo sleutelend aan de fietsen van de Vaders
heb ik mijn eigen fiets ontworpen:
een vliegfiets-
& freewheelend van de hellingen der kontinenten
kom ik toch langzaam van de grond:
ik zweef.

[p. 6]

 

ik zweef & onder mij de kruitdamp van

 

de klassestrijd

 

ik ben bevrijd roep ik kom ook!

 

totdat ik bij windstilte naar beneden donder

 

de dood daverend tot in de vullingen van

 

mijn kiezentanden.

 

 

 

de vraag blijft:

 

ligt in het vliegen het vallen reeds besloten

 

mag een geëngageerde kunstenaar niet vliegen

 

is er een leven na de dood.

[p. 7]

Over de kunst - 3

om niet kapot te gaan
aan al mijn kameraden
zoek ik de beeldbuis af
naar poëzie
zoek ik de perken af
naar kastanjes
zoek ik op de vliering
naar langvergeten doden:
het spoor der herinnering.
tussen het wel of niet
liggen avondenlange frustrerende gesprekken
stapelshoge demagogiese diskussies
ijskastenvol overvloedige drog-
redenen/gedichten/manifesten.
want wat te doen?
of beter:
wat te laten vandaagdedag.
immers de dekadentie van het westen
reeds lang geleden al beschreven
hoog opgeslagen liggend in de

bibliotheken.

(wandelend door het brits-museum
zag ik karl m. achter een metershoge

stapel boeken

zeg ik: dag kobus klassestrijd
krijg ik de verzamelde werken van
meester eckhard naar mn hersens)
maar toch:
wat te doen of wat te laten

vandaagdedag

de tijd dringt/nog even
& ze zullen me komen halen.
de vraag is:
maak ik dat schilderij af ja of nee
of:
vervangt de kunst het leven?

[p. 8]

Over de kunst - 4

vandaag nog door het grand-palais gelopen
& zaal na zaal bekeken:
de grote overzichtstentoonstelling van

francis bacon.

levensgrote lappen vol gedrochten/
kapotgemaakte mensen/
slachtoffers van de condition humaine.
dat valt niet mee
want doek na doek is met de keizersnee
toch wel gekomen
& de oude francis kijkt naar ons vanaf
de video int restaurant & elders.
ik vind er geen pest aan zegt eva
& dat is ook zo
je gaat niet voor je lol naar
sanatorium/ ziekenhuis of opvangcentrum
voor verslaafden
je gaat hoogstens om familie op te zoeken
of een vriend
want je huivert als je de dood voelt die
je een arm geeft.
zo wandelend door het grand-palais
met ogen om te zien
met ballen om te voelen
met iemand aan je arm
kom je tot de konklusie:
dit is grote kunst-
& dan besef je weer hoe weinig gròte kunst
met kunst te maken heeft.

[p. 9]

Konkrete poëzie/
nixon's waldorf-astoria-hotel droom

‘ik zie een nieuw vertrouwen in ons land
een hergeboorte van vertrouwen in onszelf.
ik zie een bereidheid om de werkelijkheid
onder ogen te zien
een vernieuwing van morele moed
een hernieuwde volharding om te slagen.
we zijn nog niet op het punt om de predikers
van neerslachtigheid & twijfel aan onszelf
onze morele kracht te laten afbreken.
wij nemen ons gemak er niet van & geven het
leiderschap van de wereld op ekonomies gebied
niet prijs.
wij staan niet op het punt om in te keren in
onszelf & een prooi van het isolationisme te worden.
het is niet gemakkelijk voor de arbeider
om het een tijd lang zonder de loonsverhoging
te doen die hem toekomt.
het is niet gemakkelijk voor een zakenman
om prijsstijgingen tegen te gaan terwijl
zijn eigen onkosten hoog zijn & zijn winst
klein is.
het is niet gemakkelijk voor ambtenaren
om hetzelfde werk te doen met minder mensen
als gevolg van bezuinigingen door de regering.
het is niet gemakkelijk voor hen die
geïnvesteerd hebben om een verhoging van
dividend te missen.
maar als de tijdelijke opofferingen van
iedere Amerikaan ten gevolge zal hebben dat
de stijging van de kosten van levensonderhoud
tot staan komt
dan is het grote doel de opofferingen waard.’

de volkskrant 19/8/71.