Raam. Jaargang 1972

[p. 12]

Louis de Bourbon
Onverklaarbaar

Wacht mij hier nog een taak, nu 't leven
op slag van te eindigen staat?
bleef een woord ongezegd, ongeschreven,
een klacht om het hemels verraad?

Als een stervende tak aan een boom een
plek schaduw kan zijn waar de zon
haar heerszuchtige stralen doet stromen
volzomers op 't dorrend gazon -

Zo wil ik hier tenslotte gewagen,
schoon bedrogen, verraden, verguisd,
van een onverklaarbaar geluk dat bij vlagen
mijn donker bestaan heeft gekruist.