Raam. Jaargang 1972
(1972)– [tijdschrift] Raam–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 4]
| |
de taal wordt sobervan de vele
superlatieven
is er maar één gebleven
liefste
| |
[pagina 5]
| |
strikt privéhet liedje Heurtebise
kan ik niet met droge ogen fluiten
en jij alleen weet waarom
ik het liedje Heurtebise
niet met droge ogen fluiten kan
| |
stem des volksEen overspelige vrouw
woont in onze straat,
dat staat al jaren vast,
de gordijnen weten er alles van.
Als haar man van huis is
staan er vreemde auto's.
Geen wonder
maar goed ook
dat zij alweer
een dood kind heeft gebaard.
| |
[pagina 6]
| |
misverstandde vinnige slinger
van de klok
zet ik met één vinger
stil
ssst, vader wil
stilte
roepen ze zacht
| |
san franciscoWanneer ik de letters lees
op het ovalen
biscuitje van verkade
zie ik je bevende handen
moeder
hoor ik je stem tast maar toe
die totterdood zwoer
bij dit lekker licht en bros
jongen
zo spannen wij een
GOLDEN GATE
over het duistere water
tussen hier en dáár
sta je op de uitkijk
ja jij zult wel glimlachen
want als ik omzie
merk ik dat ik al een flink
eind over de brug gekomen ben
nou tot straks dan hè
zeiden wij vroeger
| |
[pagina 7]
| |
receptievoor Janine Het bruidje was mooi
als in sprookjes
zó mooi dat zelfs
maar dit is geen sprookje
dus volsta ik met te zeggen
dat de tranen mij in de ogen
sprongen toen zij me stralend
aankeek en haar hand
gepantserd met kwetsbare
kant in de mijne legde
en dat toen ik me ontdaan
begeven wou in de drom
van zoemende bezoekers
de man naast haar
de eerste de beste
mij tegenhield mompelend
er is ook nog een bruidegom
| |
een oude bekendejezus is van ons
heengegaan verbaasd
valt soms zijn naam
uit de mond van
kleinen die tot hem kwamen
allejezus
klinkt verwonderd
voor de rest
heeft hij zich afgezonderd
maar wie weet
als de onfeilbaarheid
ons niet bedriegt treedt
zijn naam uit het duister
vandaan wanneer
een handvol grond
zacht neerploft
in de laatste afgrond
ja ja...
|
|