Raam. Jaargang 1970

[p. 5]

Huub Oosterhuis
Drie Kwatrijnen

Verdeeld, verstroefd, niet met mijzelf verzoend,
tot tegenspraak en tweegevecht gedoemd
als die ooit schreef ‘mi gruwelt dat ic leve’ -
toch in uw handen en naar u genoemd.

U moet ik spreken, u wil ik alleen,
steppe van steen en stilte is om mij heen
alsof ik niemand ben, ik zoek de sporen
van uw doortocht, maar vind mijzelf alleen.

Dit dat ja nee, voortjagend voortgedreven,
niet kunnen, willen, toch zo moeten leven,
op lemen voeten door de duisternis,
zweefvliegen, rusten, helder zien, soms even.